مطلوبیت تنوع: مسائل و امکانات

نویسنده : لیمان، الیور؛ مترجم : جلالی، سید لطف الله؛

(‎12 صفحه – از 7 تا 18 )

چکیده:
تنوع درمجموعه­ اي از عرصه ها، همچون عرصه قوميت و دين، چاشني دموكراسي و مايه غناي ماهيت جامعه تلقي مي شود. اما بسياري از دولتمردان تمايل دارند كه اعضاي دولت را به كساني محدود سازند كه به اكثريت نزديك اند؛ و غالباً قوانيني هم براي تثبيت اين همگوني وجود دارد. دلايل اين­گونه محدوديت ها در باب تنوع، گاه اقتصادي، و گاه مبتني بر امنيت اند. اين دلايل به طور آشكار منطقي­ اند و طرفدار افزايش تنوع بايد نسبت به آنها پاسخ­گو باشد. درمقاله حاضر، نه بر ملاحظات عملي، بلكه بر اين ايده متمركز خواهم شد كه براي حفظ ميزاني از هم­شكلي در جمعيت يك كشور يا منطقه، لازم است چيزي براي مطرح كردن وجود داشته باشد. در اينجا مي توان مطلب را با نظريه عصبيت ابن خلدون كه بيانگر اهميت ميزاني از انسجام ميان اعضاي جامعه است، و نيز با اين تصور آغاز كنيم كه يقيناً او اين ضرورت را ابراز مي دارد تا انسجام مطلوب بر پايه چيزي حاصل آيد كه شهروندان در آن احساس مشاركت عمومي داشته باشند. پس مي توان گفت كه اگر تنوع به ضعف عصبيت منجر شود، نامطلوب است.