درآمدی بر مبانی فهم متن از دیدگاه محقق اصفهانی و هرمنوتیک

نویسنده : حسنی، سیدحمیدرضا؛

(‎38 صفحه – از 71 تا 108 )

چکیده:
بخش مهمی از مباحث علم اصول، ماهیتی کاملا هرمنوتیکی دارند و ارتبـاط وثیقـی میـان آنها و مباحث رایج در باب «هرمنوتیک متن » مشاهده می شود. قواعدی که علم اصـول در باب فهم و استنباط متون مقدس (کتاب و سنت ) به دست می دهد، برآمده از قواعد عرفـی حاکم بر فهم متن است که به دلیل جاری و حاکم بودن بر فهم متون بشری، در علم اصول مورد بحث قرار گرفته اند. این امر، توجیه کننده و صادرکننده رویداد انجـام پـژوهش هـای تطبیقی در این باره می باشد. نوشتار حاضـر، عوامـل فهـم مـتن در علـم اصـول را از منظـر دیدگاههای اصولی ـ علامه محقق شیخ محمدحسین اصفهانی ـ در مقایسه با دیـدگاههـای برخی از هرمنوتیست های مهم مورد بررسی قرار می دهد. در این مقاله ضمن تبیین مدل متن از منظر محقق اصفهانی ، نقش متن ، مولف و مفسـر در فهم متن گزارش می شود. تعین معنای متن ، جایگاه و نقـش مولـف در فهـم مـتن و نیـز نظریه تفسیری محقق اصفهانی از جمله مباحثی است که ایـن نوشـتار بـدان اشـاره خواهـد کرد. همچنین ، دیدگاههای محقق اصفهانی با دیدگاههای برخی از هرمنوتیست ها همچون شلایر ماخر، دیلتای، هایدگر، گادامر، ریکور و هرش مقایسه شده است . محقق اصفهانی به عینیت معنای متن قائل بوده، معتقد اسـت مفسـر بایـد از گـذر فهـم معنای متن به دنبال مراد مولف واقعی باشد. در واقع وی متن را مشیر به معنای مراد مولـف آن می داند. محقق اصفهانی و دیگر اصولیان، در فهم متن ، هم جایگاه رفیعی برای مولـف