دادرسی اداری در حوزۀ میراث فرهنگی غیرمنقول
نویسنده : توسلی نائینی، منوچهر؛ شادنوش، امیرحسن؛
(23 صفحه – از 135 تا 157 )
مقاله
چکیده:
بررسی، شناسایی، ثبت و حفاظت از آثار ارزشمند منقول و غیرمنقول تـاریخی ـ فـرهنگی ازجمله وظایف قانونی سازمان میراث فرهنگی است. با عنایت به اینکه اقدام به ثبت اثر، خالق یک موقعیت حقوقی است و آثار حقوقی را در پی دارد، لذا تصمیمی اداری محسوب و از مصادیق ماده 10 قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری می‌باشد. نظریه شورای نگهبان مبنی بر مغایر شرع بودن قانون حفظ آثار ملی مصوب 1309 نسبت به املاک شخصی و اصلاحیه‌ها و الحاقات بعدی آن، عدم ارائه دلایل قانونی و عدم رعایت قانون توسط مقام اداری از جمله مواردی هستند که قضات دیوان با استناد به آنها، تصمیمات اداری را ابطال می‌نمایند. به این‌‌‌صورت در رویه دیوان، مالکیت خصوصی و به تبع آن نفع خصوصی بر نفع عمومی (صیانت و ماندگاری مواریث فرهنگی و انتقال آن به آیندگان) ارجح دانسته شده است. صیانت از مواریث فرهنگی ایجاب می‌نماید تا قانون‌گذار، مقام اداری و مقام قضایی ترتیباتی بیندیشند تا فی‌مابین مالکیت خصوصی و منافع عمومی و در اصل بین قواعد «تسلیط» و «لاضرر»، تعادل ایجاد نمایند تا هیچ‌یک متاثر و متضرّر از دیگری نگردد.
آخرین دیدگاه‌ها