مشمولان ماده 989 قانون مدنی ایران

نویسنده : نیاکی، جعفر؛

(‎47 صفحه – از 168 تا 214 )

خلاصه ماشینی: “صادر می‌شود،بنگرید به ضمیمه‌ی شماره 5) افزون بر این،به منظور تسهیل بیشتر کار این افراد و کاستن از تشریفات مربوط به اخذ تصمیم در هیات وزیران که ممکن است طولانی و وقت‌گیر باشد،تصویب نامه‌ای در تاریخ 18 آذر 1346 صادر و تحت شماره 45737 مورخ 22 آذر 1346 بدین شرح ابلاغ گردید: «هیات وزیران در جلسه مورخ 18 آذر 1346 تصویب نمودند که اجرای مفاد تبصره‌ی ماده‌ی 989 قانون مدنی در مورد شناسایی تابعیت خارجی مشمولان ماده مزبور،از طرف وزارت امور خارجه و یا سفرا که از طرف وزارت امور خارجه اجازه‌ی مخصوصی برای انجام این امر داشته باشند،به عمل آید(مجموعه قوانین و مقررات مربوط به وزارت امور خارجه،همان) بررسی سوابق امر نشان می‌دهد که در پیشنهاد و تصویب این تبصره مصلحت‌های سیاسی متعددی وجود داشته است از جمله این که:تعدادی از اتباع ایران که به خارج رفته و در آنجا اقامت گزیده و تابعیت دیگری تحصیل کرده بودند،در کشورهای مختلف به فعالیت های سیاسی و عملیات تخریبی مبادرت می‌ورزیدند و همین که دستگیری می‌شدند،خود را تبعه‌ی ایران معرفی می‌کردند و گذرنامه‌ی ایرانی خود را ارائه می‌دادند. فرزندان زن مذکور نیز که بسن 25 سال تمام نرسیده باشند میتوانند بتابعیت از درخواست مادر ماده 989-هر تبعه ایرانی که بدون رعایت مقررات قانونی بعد از تاریخ 1280 شمسی تابعیت خارجی تحصیل کرده باشد تبعیت خارجی او کان لم یکن بوده و تبعه ایران شناخته می‌شود ولی در عین حال کلیه اموار غیر منقوله او با نظارت مدعی العموم محل بفروش رسیده و پس از وضع مخارج فروش قیمت آن باو داده خواهد شد و بعلاوه از اشتغال بوزارت و معاونت وزارت و عضویت مجالس مقننه و انجمن‌های ایالتی و ولایتی و بلدی و هرگونه مشاغل دولتی محروم خواهد بود.”