سهم عدالت در تفسیر قانون

نویسنده : کاتوزیان، ناصر؛

(‎28 صفحه – از 195 تا 222 )

خلاصه ماشینی: “مقصود قانونگذار این بوده است که عیوبی که غیر قابل علاجند و به پیوند زناشویی آسیب می‌زنند در این گروه آیند،به عنوان مثال،در طب سنتی از این‌گونه است پیسی که معالجه نمی‌شود اما اگر با خوردن چند قرص که باعث رفع پیسی می‌شود درمان گردد آیا مجوز فسخ نکاح موجود است؟از طرف دیگر بیماری‌هایی وجود دارد که در سابق نبوده و اکنون شایع شده و مانع از زندگی مشترک و رابطه زناشویی بین زن و مرد می‌شود،پس،در حالتی که چنین عارضه‌ای رخ داد چه باید کرد؟اگر شما نتوانید اینها را جمع کنید راه‌حل فرق می‌کند بنابراین هرگاه قانونی باشید به یک نحو عمل می‌کنید و اگر عادلانه فکر کنید به نحو دیگر اینکه مولانا می‌گوید: {S(چند از این فقه و کلام و اصول# مغز را خالی کنی ای بو الفضول)S} توجه به همان قشریونی دارد که فقط به فکر اجرای متون قانونی هستند و از عدالت غافل. منطق صوری و منطق اطاعت از قانون این را اقتضا می‌کند ولی از شما می‌پرسم آیا این راه‌حل شما را راضی می‌کند؟آیا این راه‌حل در برابر ندای وجدان که متاثر شده راه‌حلی مطلوب است که ما را به نجات برساند؟آیا انکار و پاسخ منفی وجدان و اخلاق برای شما ارزشی ندارد که من با شما سخنی ندارم اگر دارد باید به فکر راه‌حل باشیم در این صورت این راه بر ما تلقین می‌شود:اولا:از نظر منطق عرفی،کسی که چیزی نداده،چگونه مدعی پس گرفتن آن می‌شود؟ثانیا این عطیه با این شرط ضمنی همراه بوده که نکاح دوام پیدا کند نه اینکه شوهر مهر را بگیرد و طلاق بدهد و بعد نصف آن را پس بگیرد.”