حفظ منافع اساسی دولت میزبان در توافقات سرمایه گذاری بین المللی

نویسنده : نیکبخت، حمیدرضا؛ انصاری، نگین؛

(‎51 صفحه – از 41 تا 91 )

چکیده:
در نظام بین المللی جاری، بيشتر کشورها به منظور مشارکت در اقتصاد بین المللی به صورت ارادی محدوديت هایی را در رابطه با اعمال حق حاکميت خويش مورد پذيرش قرار داده اند. برای نمونه در زمينه ی سرمايه گذاری، دولت ها با اهداف فراهم آوردن يک محيط یا ثبات و قابل پيش بینی برای سرمايه گذار خارجی، به انعقاد معاهدات دو يا چند جانبه روی آورده اند که اين معاهدات با پيش بینی حقوق متعدد برای سرمايه گذاران، تا اندازه ای زيادی دامنه ای اعمال حق حاکميت دولت ميزبان سرماطه را محدود می سازد . مع هذا نگاهی دقيق به همين معاهدات نشان می دهد که دولت ها، علی رغم پذيرش داوطلبانه ی محدوديت بر سر راه اعمال حاکميت خويش، ابراز نيرومندی برای تضمين اقتدار و حاکميت خويش در مواقع حساس در نظر گرفته اند و آن عبارت است از درج چنين استثنایی در توافقات سرمايه گذاری بین المللی به ويژه معاهدات دو جانبه تشويق و حمايت از سرمايه گذاری خارجی، کشور عزيزمان ايران، جز در موارد بسیار معدود، از گنجاندن چنين شرطی در معاهدات دو جانبه سرمايه گذاری خويش بازمانده است. از اين رو نوشتار حاضر در نظردارد ضمن بررسی تحليل وضوع ، به گونه ای اهميت آن را برای دست اندرکاران و طرحان معاهدات مربوط به سرمايه گذاری ايران تبیین نموده ، راهنمایی برای شناخت آن به دست دهد. برای اين منظور علاوه بررسی اين شرط در رويه توافقات سرماطه گذاری بین المللی، آرای داوری صادره در بحران اقتصادی آرژاتين که مجالی برای بررسی اين شرط در مرحله عمل می باشد، نيز مورد بررسی قرار گرفته است