مطالبه اموال فرهنگی از دیدگاه حقوق بین الملل خصوصی

نویسنده : Chiristian Armbruster؛ مترجم : خمامی زاده، فرهاد؛

(‎30 صفحه – از 257 تا 286 )

خلاصه ماشینی: *به غیر از اسناد مربوط به اتحادیه اروپا،کنوانسیون 1970 یونسکو( ocsenU )5و همچنین-کنوانسیون 1995 مؤسسه وحدت قوانین( tiordinU )6درباره اموال فرهنگی مسروقه یا اموالی که به طور غیر قانونی خارج شده اندمورد بررسی است. ضمنا باید خاطر نشان ساخت که در این چارچوب ما از یکسو بادولت یا شخصی مواجهیم که برای اثبات عنوان مالکیتش یا عناوین مشابهدیگر به قواعد حمایتی داخلی اعطا کننده حق مالکیت،استناد می‌کند و ازسوی دیگر باخریداری با حسن نیت مواجهیم که در رابطه با حق مالکیتشبه قواعد حل تعارض ربط دهنده حقوق مالکیت منقول به سیستم حقوقیمناسب استناد می‌نماید،امری که ما را به بررسی جنبه‌های حقوق بین المللخصوصی موضوع هدایت می‌کند. به موجب قاعده«قانون محل وقوع مال»،خریدار با حسن نیت خواهد توانست حق مالکیت بر مال اعمال نماید وممکن است ادعای دولت مبدأ رد شود،به این دلیل که قانون حمایتی اینکشور قابل اجرا نیست. دادگاه با توجه به اهداف این قانونفرانسوی چنین تصمیم گرفت که قانون هلند،تعیین شده توسط قاعده«قانون محل وقوع مال»،که مرور زمان سه ساله برای مطالبه مال مسروقهاز سوی کلکسیونر را قابل طرح می‌داند،نباید اجرا شود. 2-تابعیت اموال فرهنگی جلوه دیگری از ایده پذیرش یک عامل ارتباط متفاوت از«محلوقوع مال»که توسط دکترین پیشنهاد شده،قائل به در نظر گرفتن قانون دولت متبوع مال( sinigiro xel )شده است. 3-کشوری که مال به طور غیر قانونی از آن خارج شده است برای کاستن از جابجایی اموال فرهنگی،بسیاری از دولتها قوانین منعصادراتی وضع نموده اند. همچنین این راه حل بارهنمود اروپایی و کنوانسیون یونسکو و وحدت قوانین که همگی بر نقشمهم کشوری که مال به طور غیر قانونی از آن خارج شده تأکید نموده اند،هماهنگ است.