پاسخ‌دهی به بزهکاری کودکان و نوجوانان: تخمینی یا ترمیمی
نویسنده : رجبی، فرناز؛ مهرا، نسرین؛
(37 صفحه – از 85 تا 121 )
چکیده:
چگونگی پاسخ دهی به بزهکاری کودکان و نوجوانان، باید از مهمترین موضوعات مطرح در حوزه سیاستگذاریهای اجتماعی، فرهنگی، امنیتی و بهداشت روانی جامعه باشد. رویکردهای عدالت تخمینی و عدالت ترمیمی، بسته به نوع جرم ارتکابی و اوضاع و احوالفرد بزهکار، میتوانند در حوزه پاسخ گویی به بزهکاری آنان سودمند واقع گردند. با توجه به سیاستهای تقنینی حاکم بر جامعه که نقش بسیار مهمی در نوع پاسخ به بزهکاری دارد؛ میتوان از تلفیق این دو رویکرد جهت پاسخ دهی به بزهکاری آنان سخن گفت. به شکلی که برخی جرایم آنان بدون لزوم ورود به نظام عدالت کیفری رسمی حل و فصل گردد و برخی دیگر با واکنش جدی و سخت گیرانه آن روبرو گردد که در اینصورت تقسیم بندی بین بزهکاران نرم و سخت انجام میگیرد که مشخصاً موجب تفکیک میان نوع واکنش و پاسخ عدالت کیفری نیز میشود. در حقیقت در قوانین فعلی مرتبط با بزهکاری کودکان و نوجوانان، قوانین عام وکلی جایگزین توجه به واقعیات زندگی هر فرد بزهکار شده است. قانونگذار باید با مشخص نمودن معیارهای خطر، مانع تفاسیر مختلف میزان خطرناکی هر بزهکار و نهایتاً پاسخهای بی ضابطه گردد. همچنین مرتفع نمودن نیازهای کودکان و نوجوانان و توجه به تاثیرپذیری فراوان آنان در این رده سنی، هم جهت بررسی پرونده شخصیتشان و هم جهت متناسب ساختن برنامه های اصلاحی-درمانی با تواناییهای فردی، شخصیتی، اجتماعی و … هریک، گام موثری برای کاهش جرایم ارتکابی توسط آنها میباشد.
آخرین دیدگاه‌ها