نقش نظام بین الملل در شورای امنیت

نویسنده : ساعی، احمد؛ ترابی، قاسم؛

(‎24 صفحه – از 119 تا 142 )

چکیده:
سازمان ملل متحد مهم ترین سازمان جهانی و شوراي امنیت مهم ترین رکن آن محسوب می شود. علت اصلی این امر در این است که وظیفه اصلی شوراي امنیت حفظ صلح و امنیت جهانی می باشد. با این وجود در اکثر موارد شورا نتوانسته وظایف خود را به شکلی که منشورملل متحد براي آن در نظر گرفته است انجام دهد. چرا شوراي امنیت در انجام وظایف خود غیر متوازن عمل می کند و در اکثر موارد ناتوان است؟ چه در دوران جنگ سرد و چه پس از فروپاشی شوروي و پایان نظام دو قطبی کم و بیش شورا امنیت کارامد نبوده، به گونه اي که به نظر می رسد که عامل اصلی کارایی یا عدم کارایی آن محدودیت ها و فرصت هایی است که نوع نظام بین الملل ایجاد می کند. به همین دلیل این فرضیه به ذهن متبادر می شود که نظام بین الملل مهمترین متغیر تاثیرگذار در عملکرد شورا و موضعات مرتبط با آن بویژه مساله اصلاحات می باشد. بر این اساس به نظر می رسد که متغیر تعین کننده کارایی شورا، نوع نظام بین الملل می باشد و تعداد اعضاي دائم و غیر دائم تاثیر چندانی در این زمینه ندارد. بنابراین افزایش تعداد اعضاي شوراي امنیت چندان نقشی در کارایی آن نخواهد داشت، به شکلی که حتی اگر اقداماتی در این زمینه صورت گیرد و اعضاي جدیدي وارد شورا شوند، این امر نمی تواند تأثیر چندانی بر روي کارآیی و عملکرد آن داشته باشند