بررسی تطبیقی نهاد انتقال ارادی طلب

نویسنده : بزرگمهر، داود؛ یزدانیان، علیرضا؛

(‎24 صفحه – از 125 تا 148 )

چکیده:
در حقوق فرانسه پس از فراز و نشیب های بسیار، بالاخره با پذیرش تصور جدایی طلب (به عنوان جنبه مثبت تعهد) از شخصیت طلبکار وتلقی آن به عنوان یک حق دینی، امکان انتقال ارادی طلب فراهم گردید چنانکه مواد ١٦٨٩ تا ١٦٩٥ قانون مدنی فرانسه به تعریف و توضیح مسائل مرتبط با این تاسیس حقوقی اختصاص یافته است . در حقوق ایران نیز با عنایت به وجود زمینه های فقهی انتقال ارادی تعهد چه به صورت معوض و چه به صورت غیر معوض در قالب عقودی مانند بیع و هبه وامکان تصور جدایی تعهد از شخصیت طرفین آن، که در قالب عقودی مانند ضمان و حواله متجلی گردیده، نه تنها مانع شرعی در پذیرش نهاد حقوقی انتقال ارادی طلب وجود ندارد، بلکه با توجه به وجود زمینه های قانونی از قبیل ماده ٣٨ قانون اعسار و برخی از مواد قانون مدنی و تجارت میتوان جواز واگذاری و انتقال ارادی طلب را در قالب اشکال مختلفی از قبیل عقود معین ، نامعین و… استنباط نمود.