کارآمدی عقل در استنباط احکام فقهی
نویسنده : جوادی آملی، عبد الله؛
(34 صفحه – از 21 تا 54 )
چکیده:
متقابل عقل و شریعت و نیز عقل و فطرت و شریعت پرداخته و چنین حاصل شده است که هریک از عقل و نقل ضمن عدم تعارض باهم هریک پیام خاص خود را دارد،و با پرداختن به دیدگاه‌های موفق و غیرموفق در انتظار از دین با استدلال به آیات خاطرنشان گردیده که دین،خود را در امور دنیوی و اخروی مردم دخیل و پاسخ‌گو می‌داند.و بعد مقاله به بحث از حجیت عقل و نقل پرداخته و بیان می‌دارد که منبع بودن عقل برای دین از بدیهات است و محتاج دلیل نیست.در قسمت دوم مقاله،مبحث کارآمدی عقل در استنباط احکام فقهی طرح و حوزه‌های تحت فرمان عقل مثل مسئله‌ی حسن و قبح عقلی و تلازم احکام با ملاکات و…مورد بررسی قرار گرفته است،که ضمن تقسیم ادله به اجتهادی و فقاهتی آسیب‌شناسی عقل را مورد بررسی قرار می‌دهد؛و در خاتمه با طرح دو نظریه تخطئه و تصویب حجیت عقل را از این مقوله جدا می‌نماید و در ترکیب قضایای عقلی و نقلی،تابع آخس مقدمتین بودن نتیجه را یادآوری می‌نماید. مقاله‌ای که در پیش روست،مربوط به مباحث تفسیر موضوعی قرآن کریم می‌باشد که مستقلا به عنوان مقاله‌ای تقدیم گردیده است.در بحث راه‌های شناخت انتظار از دین،به ناچار این مقوله طرح می‌گردد که دین را از چه منابعی باید اخذ نمود،بر این اساس مقاله‌ی حاضر در دو قسمت تنظیم گردیده است: قسمت اول به بحث از منابع دین می‌پردازد و قسمت دوم آن مربوط به مقوله «کارآمدی عقل در استنباط احکام فقهی»می‌باشد. در بحث از منابع دین،از منبع ثبوتی و اثباتی سخن به میان آمده و نتیجه‌گیری شده است که علی‌رغم تقسیم دین به منابع چهارگانه،منبع دین چیزی نیست جز یک منبع واحد که همان وحی و الهام است.در ادامه به بحث از رابطه
آخرین دیدگاه‌ها