پارادوکس های گفتمان احسان طبری و مدرنیته ی بی معنا
نویسنده : جمالی، حسین؛ نوریان دهکردی، نگین؛
(30 صفحه – از 61 تا 90 )
چکیده:
گفتمان‌های روشنفکران ایرانی از نسل نخست تا به امروز حاوی ابهامات و تناقضاتی است که نه‌تنها دیربازی است حل نشده باقی مانده‌اند،که گویی فزونتر گردیده‌اند.به نظر می‌رسد بحث از مبانی معرفت‌شناسی و شالوده‌های فلسفی مدرنیت و توجه به لایه‌های ژرف‌تر اصول و مبانی فلسفی آن،می‌تواند تبیین‌کننده‌ی بسیاری از این پارادوکس‌ها باشد.مقاله‌ی حاضر تلاشی است در جهت نشان دادن وجوهی از کاستی‌های گفتمان مارکسیستی- لنینیستی احسان طبری،که از بی‌توجهی به مبادی معرفت‌شناسی مدرنیته و تئوری مدرن مارکسیستی ناشی شده است. بحث از مبانی،بحثی است که برخی از دانشمندان مطرح امروز ایران،به‌ویژه دکتر سید جواد طباطبایی و دکتر فرزین وحدت و هرکدام به شیوه‌ای در تبیین و تحلیل گفتمان روشنفکران ایرانی مورد تأکید قرار داده‌اند،و مقاله‌ی حاضر نیز ازاین‌رویکرد متأثر است.تلاش بر این بوده که در حد وسیع این مقاله،نشان دهیم که چگونه بی‌التفاتی به شالوده های فلسفی تجدد،در قالب درک ناقص طبری از مدرنیت،بی‌توجهی به زایش مدرنیته در جدال قدما و متأخران،و مشخص نبودن نسبت تفکر طبری با سنت و جایگاه اندیشه‌ی سنتی،در کنار بی‌توجهی به ستون‌های فلسفی “ذهنیت”و”کلیت”سبب بروز تناقض و ابهام در گفتمان این روشنفکر مارکسیست-لنینیست مطرح معاصر ایران گردیده است.
آخرین دیدگاه‌ها