تحدیدِ وکیل در نظام عدالت کیفری ایران

نویسنده مسئول : قلی پور، غلامرضا؛ نویسنده : صبوری‌‌پور، دکتر مهدی؛

(‎28 صفحه – از 201 تا 228 )

چکیده:
در نظام‌های عدالت کیفری نوین، در زمینة حقِّ دسترسی به وکیل، می‌توان سه الگوی حقوقی را شناسایی نمود؛ «الگوی تضمین وکیل»، «الگوی تضییق وکیل» و «الگوی تلفیقی». در الگوی نخست، حقِّ دسترسی به وکیل، یکی از موازین دادرسی منصفانه به‌شمار رفته و سیاست‌های متناسبی جهت «تضمین» آن اتّخاذ می‌شود. در الگوی دوم، سیاست‌گذاران جنایی، محدودیّت‌های بی‌شماری را در مسیر دسترسی به وکیل یا کنشگری هر چه بیش‌تر او ایجاد می‌کنند. در الگوی تلفیقی نیز ضمن تضمین بیشینة دسترسی به وکیل، به اقتضای مورد، آن را محدود می‌سازند. پژوهش حاضر، که به بررسی سیاست‌های تضییقیِ وکالت در نظام حقوقی ایران می‌پردازد، به این نتیجه رسیده که، نظام عدالت کیفری ایران، ضمن پذیرش الگوی تلفیقی و اتّخاذ پاره‌ای سیاست‌های تضمینی، کمینه هشت گونه سیاست تضییقی نیز پیش‌بینی نموده است که بیش‌تر آن‌ها با استانداردهای جهانیِ «وکالت منصفانه» و اصل سی‌و‌پنجم قانون‌ اساسی ناسازگار هستند.