تاملی بر کارآمدی کنوانسیون محو کلیه اشکال تبعیض علیه زنان و کنوانسیون ۲۰۱۱ استانبول از نظر پیشگیری و مبارزه با خشونت علیه زنان
نویسنده : مشهدی، علی؛ شکیب‌نژاد، احسان؛ نویسنده مسئول : کرمی، موسی؛
(30 صفحه – از 107 تا 136 )
چکیده:
«کنوانسیون محو کلیه اشکال تبعیض علیه زنان»، یک معاهده حقوق‌بشری جنسیت محور است که به‌مثابه یک سند حقوقی بین المللی الزام آور، قصد دارد معیارهایی را برای پیشگیری و مبارزه با تبعیض و زدودن تمامی اشکال آن علیه زنان ارایه دهد. از سوی دیگر، «کنوانسیون پیش گیری و مبارزه با خشونت علیه زنان و خشونت خانگی ۲۰۱۱ (کنوانسیون ۲۰۱۱ استانبول)»، نخستین سند الزام آور حقوقی در اروپا است که استانداردهایی را برای پیش گیری و مبارزه با خشونت علیه زنان فراهم آورده است، اما متاسفانه هر دو کنوانسیون به‌عنوان ابزاری در راستای منافع سیاسی دول معرفی شده و نواقصی دارند. پرسشی که پژوهش فرارو، از رهگذر شیوه توصیفی- تحلیلی و با گردآوری منابع به‌صورت کتابخانه ای، برای پاسخ به آن به نگارش در آمده، این است که کدام‌یک از دو کنوانسیون یادشده، یعنی «کنوانسیون محو کلیه اشکال تبعیض علیه زنان» و «کنوانسیون ۲۰۱۱ استانبول»، از نظر پیش گیری و مبارزه با خشونت علیه بانوان، کارآمدی بیشتری دارند؟ که به‌نظر می رسد کنوانسیون تبعیض علیه زنان و نیز کنوانسیون ۲۰۱۱ استانبول و دامنه جهانی آن، بایستگی انعقاد یک کنوانسیون اختصاصی الزام آور در زمینه پیش گیری، کاهش و مبارزه با خشونت علیه زنان در چارچوب نظام سازمان ملل متحد را ندارد. خشونت علیه زنان، مسیله ای فراگیر و جهانی است و پیش گیری و مبارزه با آن نیز ابزاری متناسب و متناظر با خود را می طلبد. بنابراین راه حل کامل در مبارزه با خشونت، دیدگاه اسلام است که نویسنده در پایان با ذکر معایب این دو کنوانسیون، به نظریه اسلام اشاره می‌کند.
آخرین دیدگاه‌ها