نقش رفتار مقتول در رابطه ی استناد قتل عمدی
نویسنده : کلانتری، کیومرث؛ قلیزاده، بهروز؛
(22 صفحه – از 73 تا 94 )
چکیده:
بر اساس ماده 492 ق.م.ا. جنایت در صورتی موجب قصاص یا دیه است که نتیجهی حاصله مستند به رفتار مرتکب باشد. در قتل عمدی یکی از مواردی که با وجود قصد قتل توسط مرتکب، میتواند رابطهی استنادی بین رفتار مرتکب و نتیجهی حاصله را قطع کند، رفتار مقتول است. مقتول میتواند با انجام رفتارهای «عمدیِ آگاهانه و یا ناآگاهانه» که ممکن است بهصورت ترک فعل نیز باشد، رابطهی استناد بین رفتار مرتکب و قتل حاصله را قطع کند. بااینحال در برخی موارد سوءنیت مرتکب چنان گسترده است که رفتار مقتول در قطع رابطهی استناد، تأثیری در انتساب قتل به مرتکب نخواهد داشت. حال باید دید رفتار مقتول در چه مواردی رابطهی استناد در قتل عمدی را قطع میکند و سوءنیت مرتکب چه تأثیری بر انتساب قتل دارد؟در این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی ضمن بررسی رابطهی استناد در قتل عمدی، تأثیر رفتارهای مقتول در وقوع قتل عمدی با لحاظ قاعده اقدام بررسی میشود و با توسل به اصول حقوقی و فقهی به سؤالات مربوط پاسخ داده میشود.
آخرین دیدگاهها