حمایت از روزنامه‌نگاران در زمان جنگ توسط حقوق بشر دوستانه بین المللی
نویسنده : ممتاز، جمشید؛
(8 صفحه – از 11 تا 18 )
خلاصه ماشینی: یکی از علل این امر،این بود که اگر ما موضوع حمایت از روزنامه‌نگاران را در سندی جداگانه جستجو کنیم،روزنامه‌نگاران دیگر توجهی به حقوق بشردوستانه نخواهند کرد و برای رجوع به اسناد حقوق بشردوستانه مشتاق نخواهند بود،ولی در صورتی که در موضوع حمایت از آنها را در کنوانسیونهای بشردوستانه منظور داریم،روزنامه‌نگاران به سمائل و موضوعات حقوق بشردوستانه آشنا می‌شوند و از این رهگذر،عاملانی در جهت تضمین حسن اجرای حقوق بشردوستانه خواهند شد،زیرا اخبار منتشره باید حاوی شیوهء عملکرد طرفین و موارد نقض حقوق بشردوستانه باشد و بر همین اساس،طرفین درگیر در مخاصمه تمایلی ندارند که روزنامه‌نگاران به عنوان شاهد،در صحنهء نبرد باقی بمانند. اختصاص داده شده است-باید توجه داشت که این پروتکلا،در مواد خود هیچ قاعده‌ای را در مورد حمایت از روزنامه‌نگاران منظور ننموده است و حقوق درگیریهای مسلحانهء داخلی در خصوص حمایت از روزنامه‌نگاران ساکت است؛به طوری که مشابهء مادهء 79 پروتکل اول 1977 کشمکشهای بین المللی است و در حال حاضر،تعداد آنها به بیست درگیری داخلی می‌رسد. سؤالی که در این خصوص مطرح می‌شود،این است که آیا ترتیبات مادهء 79 پروتکل اول قابل تسری به درگیریهای مسلحانهء داخلی است یا خیر؟و اگر نیست،چه ترتیبات قابل استفاده‌ای، برای حد اکثر حمایت از روزنامه‌نگاران،در عرصهء نبرد داخلی وجود دارد؟مادهء 3 مکرر در کنوانسیونهای ژنو 1949،حد اقل حقوقی را به افرادی که به هر دلیلی در نبرد شرکت نمی‌کنند یا دستگیر یا زخمی شده‌اند،اعطا می‌کند و عده‌ای معتقدند که این حد اقل ترتیبات برای کسانی که به نحوی در صحنهء جنگ داخلی فعالیت می‌کنند نیز تعمیم داده می‌شود و قابل تسری به روزنامه‌نگاران نیز هست.
آخرین دیدگاه‌ها