درنگی در روایی شهادت فرزند علیه پدر

نویسنده : ارژنگ، اردوان؛

(‎20 صفحه – از 9 تا 28 )

چکیده:

در قانون مدنی(ماده 1313) و آیین دادرسی مدنی(ماده 155) به طور غیر صریح به دلیل اطلاق مواد قانونی شهادت فرزند علیه ­پدر پذیرفته شده است.در حالی‌که این حکم با رای و نظر مشهور، سازگار نیست که قرابت را مانع قبول شهادت می‌دانند.چرا که عدالت مفروض الوجود در شاهـد، مانع توجه تهمت می­شود.اقامه‌ی شهادت، از حقوق اجتماعی افراد است و نمی­توان فردی را بی‌جهت از آن محروم نمود.این نوشتار با نگاهی نقادانه به نظریه‌ی مشهور، انگاره­ی پذیرش شهادت فرزند علیه پدر را مناسب­تر می­بیند. اطـلاق ادله‌ی قرآنی و روایی ناظر به لزوم ادای شهادت و دال بر حرمت کتمان آن( که برخی نص و صریـح‌اند و پاره­ای، ظاهـر) و همچنین اطـلاق و شمول ادله‌ی وجوب امر به معروف و نهی از منکر و نیز اصل اولیه­ی جواز شهادت و عدم ممنوعیت شهادت(که در قالب­های دیگری نیز قابلیـت صورت­بندی و تقریر دارد) و همچنین لزوم تحقق و دست­یابی به مقصـد و مقصـود شـارع،کمک می‌کند تا این ادعـا، قو­ی­تر و مستنـدتر، جلـوه نماید.