بررسی مرور زمان درحقوق کیفری ایران، با تاکید بر مرور زمان تعقیب

نویسنده : قدمی عزیز آباد، مصیب؛ ‏

(10 صفحه – از 125 تا 134)

چکیده:

مجازات ها اصولا با اجرای آنها ساقط می شوند، امّا غیر از اجرای مجازات عوامل دیگری وجود دارند که مجازات و به طور کلی دعوای عمومی را ساقط می کنند. قانونگذار در قانون مجازات اسلامی 1392 عوامل سقوط مجازات را برشمرده است، از جمله ی این عوامل مرور زمان می باشد، که عبارت است از گذشت مدتی است که بعد از آن شکایت، تعقیب، صدور حکم و یا اجرای مجازات غیر ممکن است، درواقع مرور زمان عاملی برای مختومه کردن دعاوی و احکامی است که مدت مدیدی از طرح و صدور آنها گذشته است و قانونگذار سعی در به فراموشی سپردن آنها داشته است؛ از جمله ی اقسام مرور زمان، مرور زمان تعقیب است که عبارت است از سپری شدن مدتی که متهم تحت تعقیب قرار نگرفته است و پس از انقضای این مدت دیگر تعقیب وی منتفی است، نکته ی قابل توجه این است که قانونگذار مرور زمان تعقیب را فقط راجع به تعزیرات، به استثنای تعزیرات منصوص شرعی و چندین جرم دیگر پذیرفته است؛ در این نوشتار کوشش شده است در پرتو آراء قضایی و قوانین یکفری ایران، خصوصا قانون مجازات اسلامی 1392 به سوالاتی از قبیل اینکه چرا تعزیرات منصوص شرعی مشمول مرور زمان نمی شوند؟ و اینکه آیا روز ارتکاب جرم جزء مواعد مرور زمان محسوب می شود یا خیر؟ پاسخ داده شود.