بررسی تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط دیوان بین المللی دادگستری

نویسنده : یوآناپتکولسکو؛ مترجم : صلح چی، محمد علی؛ نژندی منش، هیبت الله؛

‏(34 صفحه – از 161 تا 194)

خلاصه ماشینی: “خود دیوان بارها پذیرفته است که‌ نباید از ارائهء نظر مشورتی خودداری نماید مگر اینکه درخواست به نحو آشکاری‌ عنوان رکن اصلی قضایی ملل مأخوذ به مشارکت کامل در اقدام برای حفظ صلح و امنیت بین المللی است. در نهایت دیوان تنها به بررسی این مسئلهء پرداخت که آیا جلسهء خاص فوق العاده طبق شرایط مقرر در قطعنامهء اتحاد برای صلح(قطعنامهء 73 مورخ 3 نوامبر 0591)تشکیل شده است که به مجمع عمومی اختیار می‌دهد تا هر گاه شورای امنیت نمی‌تواند در یک مورد خاص به واسطهء استفاده از حق وتو تصمیم بگیرد،اقدام نماید. این تحولات اخیر در رویهء قضایی بین المللی مؤید این‌ است که این احتمالا برای مجمع عمومی وجود دارد تا در مورد مشروعیت یک‌ تصمیم شورای امنیت از دیوان درخواست نظر مشورتی نماید. از این رو،دادگاه بین المللی روآندا،نسبت به آنچه که به شرح زیر توسط دادگاه‌ بین المللی یوگسلاوی بیان شد،دیدگاه متفاوت،حتی مخالفی را در پیش گرفت: «اگر چه شورای امنیت به مقررات مندرج در فصل هفتم منشور ملل متحد و به ویژه مادهء 93 منشور ملزم است،اما این شورا از صلاحدید گسترده‌ای در تصمیم‌گیری در مورد زمان و مکان وجود تهدید علیه صلح و امنیت بین المللی‌ برخوردار است. دادگاه‌ بین المللی یوگسلاوی و دادگاه بین المللی روآندا تفسیر متفاوتی را در مورد یک‌ مسئلهء بسیار مهمی مثل اختیارات شورای امنیت به موجب منشور از خود نشان دادند که این حاکی از آن است که مداخلهء دیوان بین المللی دادگستری برای تضمین‌ وحدت حقوق بین الملل و وحدت رویهء قضایی بین المللی لازم و ضروری است.”