برچسب: قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

اصل‏ یکصد و سیزدهم: پس‏ از مقام‏ رهبری‏ رئیس‏ جمهور عالیترین‏ مقام‏ رسمی‏ کشوراست‏ و مسئولیت‏ اجرای‏ قانون‏ اساسی‏ و ریاست‏ قوه‏ مجریه‏ را جز در اموری‏ که‏مستقیماً به‏ رهبری‏ مربوط می‏ شود، بر...

اصل‏ یکصد و دوازدهم: مجمع تشخیص‏ مصلحت‏ نظام‏ برای‏ تشخیص‏ مصلحت‏‏ در مواردی‏که‏ مصوبه‏ مجلس‏ شورای‏ اسلامی‏ را شورای‏ نگهبان‏ خلاف‏ موازین‏ شرع‏ و یاقانون‏ اساسی‏ بداند و مجلس‏ با در نظر گرفتن‏ مصلحت‏...

اصل‏ یکصد و یازدهم: هر گاه‏ رهبر از انجام‏ وظایف‏ قانونی‏ خود ناتوان‏ شود یافاقد یکی‏ از شرایط مذکور در اصول‏ پنجم‏ و یکصد و نهم‏ گردد، یا معلوم‏ شود ازآغاز فاقد بعضی‏ از...

اصل‏ یکصد و دهم: وظایف‏ و اختیرات‏ رهبر:‎‎‎‎‎‎1 – تعیین‏ سیاستها کلی‏ نظام‏ جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ پس‏ از مشورت‏ بامجمع تشخیص‏ مصلحت‏ نظام‏.‎‎‎‎‎‎2 – نظارت‏ بر حسن‏ اجرای‏ سیاستهای‏ کلی‏ نظام‏.‎‎‎‎‎‎3 – فرمان‏ همه‏...

راصل‏ یکصد و نهم: شرایط و صفات‏ رهبر:‎‎‎‎‎‎1 – صلاحیت‏ علمی‏ لازم‏ برای‏ افتاء در ابواب‏ مختلف‏ فقه‏.‎‎‎‎‎‎2 – عدالت‏ و تقوای‏ لازم‏ برای‏ رهبری‏ امت‏ اسلام‏.‎‎‎‎‎‎3 – بینش‏ صحیح‏ سیاسی‏ و اجتماعی‏، تدبیر،...

اصل‏ یکصد و هشتم: قانون‏ مربوط به‏ تعداد و شرایط خبرگان‏، کیفیت‏ انتخاب‏ آنها وآیین‏ نامه‏ داخلی‏ جلسات‏ آنان‏ برای‏ نخستین‏ دوره‏ باید به‏ وسیله‏ فقها اولین‏شورای‏ نگهبان‏ تهیه‏ و با اکثریت‏ آراء آنان‏...

اصل‏ یکصد و هفتم: پس‏ از مرجع عالیقدر تقلید و رهبر کبیر انقلاب‏ جهانی‏ اسلام‏ وبنیانگذار جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ حضرت‏ آیت‏ الله‏ العظمی‏ امام‏ خمینی‏ “قدس‏سره‏ الشریف‏” که‏ از طرف‏ اکثریت‏ قاطع مردم‏ به‏...

اصل‏ یکصد و ششم: انحلال‏ شوراها جز در صورت‏ انحراف‏ از وظایف‏ قانونی‏ ممکن‏نیست‏. مرجع تشخیص‏ انحراف‏ و ترتیب‏ انحلال‏ شوراها و طرز تشکیل‏ مجدد آنها راقانون‏ معین‏ می‏ کند. شورا در صورت‏ اعتراض‏...

اصل‏ یکصد و پنجم: تصمیمات‏ شوراها نباید مخالف‏ موازین‏ اسلام‏ و قوانین‏ کشورباشد.

اصل‏ یکصد و چهارم: به‏ منظور تأمین‏ قسط اسلامی‏ و همکاری‏ در تهیه‏ برنامه‏ ها وایجاد هماهنگی‏ در پیشرفت‏ امور در واحدهای‏ تولیدی‏، صنعتی‏ و کشاورزی‏،شوراهایی‏ مرکب‏ از نمایندگان‏ کارگران‏ و دهقانان‏ و دیگر...