حدود صلاحیت قوای مقننه و مجریه در تصویب قراردادهای بین المللی

نویسنده : حبیب زاده، توکل ؛ خلف رضایی، حسین ؛

(‎24 صفحه – از 119 تا 142 )

چکیده:
انعقاد موافقت نامه های بین المللی از بارزترین جلوه های سیاست خارجی و حضور فعالانه دولت در مناسبات بین المللی محسوب میشود که به دلیل قابلیت اثرگذاری قابل توجه بر منافع کشور، مشمول ملاحظات و تضمینات حقوقی ویژه ای قرار گرفته است . به موجب اصول ٧٧ و ١٢٥ قانون اساسی، امضای قراردادها و موافقت نامه های بین المللی پس از تصویب مجلس شورای اسلامی با رئیس جمهور است . در این میان ، با توجه به سیستم استقلال قوا (اصل ٥٧) که مستلزم عدم مداخله یک قوه در صلاحیت های اختصاصی قوای دیگر است ، بحث ها و مناقشات فراوانی در مورد جایگاه عهود بین المللی از منظر جنبه های اجرایی یا تقنینی آن در گرفته است که تعریف و تبیین مفهومی چنین موافقت نامه هایی میتواند پاسخگوی بسیاری از ابهامات موجود باشد.