ایران و حقوق بین الملل انرژی هسته ای
نویسنده : جلالی، محمود ؛
(28 صفحه – از 75 تا 102 )
چکیده:
مدت‌هاست جامیة بین‌المللی تلاش می‌نماید تا از طریق اقدامات حقوقی ملّی و بین‌المللی از استفاده صلح آمیز انرژی هسته‌ای که ۶/۶ درصد انرژی جهان را تشکیل می‌دهد. اطمینان حاصل کند. بااین حال هنوز چهار نگرانی در این زمینه وجود دازد: باید اطمینان حاصل شود که انرژی مذکور مطابق با استانداردهای بنیادین امنیتی, مورد استفاده قرار می گیرد؛ مواد و ابزارزهای هسته‌ای باید در مقابل سرقت و خرابکاری مورد مخافظت باشند؛ تاسیسات و ادوات هسته‌ای نباید در منازعات مسلحانه مورد حمله واقع شوند؛ و مواد و ادوات هسته‌ای نباید در جهت مقاصد نظامی مورد استفاده قراد گیرند. حقوق بین‌الملل انرژی هسته‌ای در راستای قانونی کردن کاردبرد انرژی اتمی و رفع گرانی‌های چهارگانه موصوف گام برمی دارد. یکی از علل وجود نگرانی‌های مورد اشاره این است که استفادة صلح آمیز از انرژی هسته‌ای و نقش مهمی که برای انسانیت در بردارد با مسالة گسترش سلاح‌های آنمی و چنگ هسته‌ای در آمیخته است, دلبل این امر روشن است: دانش, مواد و تخصصی که برای تولید سلاح‌های آتمی مورد نیاز است اغلب همان‌هایی است که برای تولید انرژی اتمی و انجام تحقیقات هسته‌ای نیاز است. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (7ژانس) در چارچوب. معاهدة ۱۹۶۸ عدم گسترش سلاح‌های هسته‌ای (ان پی تی) و اساسنامة خود مسوّولیت نظارت بر استفادة صلح آمیز از این انرژی دا برعده دارد و موظف است گزارش فعالیت‌هایش دا به مجمع عمومی و شورای امنیت. سازمان ملل متحد ارائه نماید. بدین منظور ایران اکنون یکی از کشورهای تحت نظارت بالفعل آژانس است. در حالی, که حقوق بین‌المنل قراردادی و عرفی و همچنین اصول متعددی چون اصل حاکمیت, اصل حق توسعه و اصل عدم مداخله در امور داخلی کشورها برخورداری از فن‌آوری هسته‌ای برای مقاصد دوستانه زا حق ایران می‌داند, بر اساس اصول متعددی همجون اصل وفای به و اصل حسن نیت. ایران موظف به همکاری با آژانس و خودداری از تبدیل مقاصد صلح دوستانة انرژی هسته‌ای است.
آخرین دیدگاه‌ها