پیمانکار نهاد حقوقی مدنی یا تجاری

نویسنده : غلامی، جهانبخش؛

(‎36 صفحه – از 405 تا 440 )

چکیده:
پيمانکاری،يک نه نهاد حقوقی حقوق تجارت است. اگرچه ،قانون تجارت،اين موضوع را به صراحت بیان نکرده است ولی اين امر از طريق تجزیه و تحليل های حقوقی از اعمال پيمانکاری و مقايسه ماهيت آن با نهاد حق العمل کاری و دلالی قابل استنباط است همان طوری که حق العمل کار، در برخی مواردی که کالاهایی را که دارای قيمت بازاری معين یا مظنه بورسی است، با طرف قرارداد شدن با آمر خود، آنها را مورد خرید و فروش قرار می دهد، پيمانکار هم از طريق نمايندگی مستتر در آنکه عنصر فرعی و ضمنی عقد پيمانکاری است،اموال منقول را به کارفر تمليک می کند اين تمليک اموال و همچنطن در برخی موارد از پيمانکاری که،تمليک اموال صورت نمی گيرد، صرفا به تهيه عوامل کارگر وپيمانکاران فرعی منجر می شود ، آين عمل می تواند مشمول قسمت آخر بند 3 ماده 2 قانون تجارت باشد،زيرا مطابق بند مزبور، تصدی به هر نوع تاسيساتی که برای انجام بعضی امور ايجاد می شود از قبیل تسهيل معاملات ملکی، پيدا کردن خدمه و غیره، تجاری است. به همين دليل است که بند1 ماده 2 قانون داوری تجاری بین المللی ایران مصوب 1376، پيمانکاری را در رديف حق العمل کاری و دلالی و غیره،نهاد تجاری دانسته است . بنابراين در اين مقاله سعی شده است که ،با تحقيق علمی و استدلال های منطقی اثبات شود که ، پيمانکاری يک نوع از انواع اعمال تجاری ذاتی است و نتيجتا انجام دهنده اعمال پيمانکاری، بر اساس تعريف ماده 1 قانون تجارت، تاجراست