بخش ترجمه: پوچی قاعده آمره در حقوق بین الملل

نویسنده : مایکل گلنون؛ مترجم : نیاورانی، صابر؛

(‎18 صفحه – از 555 تا 572 )

خلاصه ماشینی: “آیا ممکن است که بنیادی‌ترین قواعد حقوق بین‌الملل بر برخی کشورها اعمال شود و بر سایرین قابل اعمال نباشد؟ اگر چنین است،برای معاهده‌ای که بین یک کشور تحت الزامات این دکترین و کشوری که چنین الزاماتی را ندارد منعقد می‌شود،چه راه حلی قابل اعمال است؟ همچنین در مورد معاهده‌ای که پیش از به اجرا درآمدن کنوانسیون وین لازم الاجرا شده،لیکن پس از لازم الاجرایی معاهده وین به صورت ماهوی اصلاح شده است‌ چطور؟مقررات کنوانسیون وین که دکترین قاعده آمره را خلق کرده‌اند،برای این‌ پرسش‌ها و سایر پرسش‌هایی که با اجرای این مقررات عجین هستند،پاسخی‌ ندارند. آیا این دستور فعال‌سازی‌ واجد چنان ویژگی بوده است؟ دیدگاه دیگری را نیز می‌توان مطرح کرد،با این توضیح که در قضیه کوزوو دو قاعده آمری معارض به صورت همزمان مطرح بوده‌اند که یکی مداخله‌ بشردوستانه را تجویز می‌کرده و دیگری ممنوعیت توسل به زور را،آیا احتمالا، گونه‌ای سلسله مراتب میان قواعد آمره وجود دارد؟اگر چنین بوده است،کدام‌ یک اولویت پیدا می‌کرده است؟آیا ماده 301 منشور82،که این معاهده را تبدیل‌ به یک نرم ابر امری‌92ناظر بر توسل به زور کرده نمی‌تواند با نرم‌های امری‌ عادی‌تری-مثلا ناظر بر مداخله بشردوستانه-جایگزین شود؟چگونه می‌توان‌ پاسخ‌هایی معتبر برای این پرسش‌ها یافت؟جامعه بین‌المللی دولت‌ها در کل،کجا و کی دربارهء پاسخ به پرسش‌هایی از این دست به توافق رسیده است؟ د) همان‌طور که مورد کوزوو،در میان دیگر موارد،نشان داد،در هر وضعیت‌ قابل فرضی،هیچ یک از قواعد حقوق بین‌الملل بر سایر قواعد برتری و حاکمیت‌ ندارند.”