جایگاه خسارت مازاد بر دیه در حقوق ایران

نویسنده : شعبان پور، حسین ؛

(‎20 صفحه – از 83 تا 102 )

چکیده:
آیا الزام عامل ضرب و جرح به پرداخت خسارتهای زاید بر دیه، اعم از مخارج درمان، از کارافتادگی و …. از نظر شرعی جایز است یا خیر؟ مراجع قضانی اظهار می‌داشتند که «مدّعی خصوصی فقط مستحق دیه‌ی شرعی می باشد»! و حق مطالبه‌ی ضرر و زیانی پیش از دیه‌ی را ندارد. و هیات عمومی دیوان عالی کشور این نظر را تایید کرده و در اصراری اعلام داشته است که: «دعوی ضرر و زیان وارده بر شخص مزبور بر اثر همین جرم تحت عنوان دیگری غیر از دیه، فاقد مجوّز می باشد». این نظرها برای بسیاری از قربانیان که دیه پرداختی به آنها، با توجّه به روشی که در حال حاضر برای تعیین و تقدیم آن در دادگاهها وجود دارد. نمی‌تواند پاسخگوی بخش ناچیزی از هزینه‌هایی که آنها باشد. هنوز این سوال در برابر قوه‌ی قضائیه و صاحب ‌نظران فقه و حقوق مطرح است که شخص آسیب دیده از چه راهی باید خسارت خود را جبران نماید؟ بطور کلی در این زمینه سه نظربه ابراز شده است.