مفهوم و آثار عبارات «ارتباط کامل داشتن»، «منوط بودن»، «مربوط بودن» و «هم منشأ بودن» دعاوی در قانون آیین دادرسی مدنی

نویسنده : احمدی، خلیل ؛

(‎36 صفحه – از 31 تا 66 )

چکیده:
«ارتباط کامل» وقتی بین دعاوی متعدد مطرح می‌شود که یا دعاوی متعدد از طرف خواهان و خوانده علیه همدیگر اقامه شده باشد (طاری یا جداگانه و مستقل) یا اینکه دعاوی متعدد توسط خواهان اقامه شده و دفاعیات خوانده در مقابل این دعاوی واحد باشد.اگر از طرف خواهان دعاوی متعددی علیه شخصی اقامه شود در صورتی که بین آن‌ها ارتباط وجود داشته باشد، این ارتباط یا به صورت «منوط‌به» است یا ناشی از یک «منشا» هستند. اختیارات خواهان در زمینه اقامه‌ی دعاوی متعدد برطبق ماده‌ی 65 قانون آیین دادرسی مدنی تا زمان تقدیم دادخواست بوده و ماده‌ی (98 آن قانون) ادامه اختیارات خواهان در ماده‌ی 65 مذکور، ولی به صورت محدود می‌باشد. این مقاله به بررسی مفهوم عبارات فوق اختصاص دارد. مبنای مطالعه حقوق ایران است، هرچند که بررسی تطبیقی با قانون جدید آیین دادرسی مدنی فرانسه نیز انجام خواهد شد.