مسیحیت و حقوق توسل به زور

نویسنده : قاسمی، علی ؛ ویکتور بارین چهاربخش ؛

(‎16 صفحه – از 35 تا 50 )

چکیده:
مسیحیان در نخستین سه قرن موجودیت این دین بر این باور بودند که عیسی مسیح(ع) پیروان خود را از شرکت در هر نوع جنگ و خشونتی منع کرد. مسیحیت، دینی صلح‌طلب بود. روش معمول در ایامی که مسیحیان اقلیتی مورد ایذاء و اذیت بودند، لزوما در زمانی که این دین، دین اکثریت می‌شود و پیروان آن اداره و هدایت جوامع را به‌دست می‌گرفتند، یکسان نبود. متأثر از تحولات اجتماعی، گروهی از مسیحیان به این باور دست یافتند که در شرایطی خاص، جنگ گزینه بد، در مقایسه با گزینه بدتر می‌باشد. این باور موجب پیدایش آموزه جنگ عادلانه گردید. فیلسوفان متأله و حقوق‌دانان متشرع مسیحی گفتند جنگ عادلانه جنگی است که دارای آرمانی عادلانه باشد، وضعیتی بهتر از قبل را ایجاد کند و در آن تنها جنگ‌افزارهای مناسب به کار گرفته شود. استحالۀ بعدی در آموزه و رویه جهان مسیحیت، به ویژه کلیسای کاتولیک آموزه جنگ صلیبی به منظور تقابل با غیر مسیحیان بود.