توجیه حقوقی قرارداد ارفاقی و پیمان دسته جمعی کار با توجه به اصل نسبی بودن اثر قراردادها

نویسنده : صادقی، محسن ؛

(‎30 صفحه – از 55 تا 84 )

چکیده:
براساس اصل نسبی بودن اثر قرار دادها، حقوق و تکالیف قراردادی تنها دامنگیر کسانی خواهد بود که اراده آنها در شکل گیری آن موثر است لذا اثر قرارداد شامل اشخاص ثالث نمی شود اما نیازهای امروز جامعه، قراردادهای جدیدی را خلق کرده است که آثار آنها بر اشخاص ثالث که نقشی در شکل گیری آن نداشته اند تحمیل می شود. این قراردادها، قراردادهای جمعی خوانده می شود و تابع احکام خاصی هستند. قراردادهای ارفاقی و پیمانهای دسته جمعی کار، دو مصداق بارز از اینگونه قرار دادها در حقوق ایران به شمار می آیند. هرچند برخی حقوقدانان تلاش کرده اند تا با تحلیلهای خود، اصل نسبی بودن اثر قراردادها را بدون استثنا باقی گذارند اما باید گفت نیازهای امروزین جامعه حقوقی اقتضاء دارد که اصل مزبور تعدیل شده و قراردادهای جمعی را به عنوان استثنای وارد بر آن تلقی کنیم.