جایگاه حقوقی و حدود صلاحیت قوه قضاییه در رسیدگی به جرایم خرد خانوادگی

نویسنده مسئول : بوعذار، رکسانا ؛ نویسنده : عباسی، عاطفه ؛

(‎20 صفحه – از 29 تا 48 )

چکیده:
مطابق اصول 36 و 159 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران حکم به مجازات و اجرای آن تنها از طریق دادگاه امکان پذیر بوده و مرجع رسمی رسیدگی به تظلمات و شکایات نیز دادگستری است، جرایم خانوادگی نیز از این حکم مستثنی نمی‌باشند. پرسش اینجاست که قانونگذار به صورت کلی این وظیفه را بر عهده ی قوه قضاییه نهاده است یا عدم توانایی در تحقق عدالت عملی می‌تواند در جرایم «خرد و کم اهمیت خانوادگی»، عدول از این خصیصه را توجیه نماید؟ روش مورد استفاده در این پژوهش به ‌صورت اسنادی – کتابخانه‌ای و نوع پژوهش به ‌صورت توصیفی-تحلیلی می‌باشد. در این نوشتار نخست سعی بر آن شده است که با توجه به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و قوانین عادی، ماهیت جرایم «خرد و کم اهمیت» با توجه به سابقه موجود در مقررات حقوقی تبیین گردد و آن گاه پس از شناسایی ماهیت این جرایم، آثار و نتایج عدول از قوه قضاییه در رسیدگی به جرایم خرد خانوادگی پرداخته شود. از پژوهش حاضر می‌توان نتیجه گرفت که تبیین چیستی جرایم «خرد و کم اهمیت» گام نخست برای تعیین صلاحیت مراجع غیرقضایی در رسیدگی به این جرایم می‌باشد؛ لیکن در قوانین و اسناد بالادستی تعریف مشخصی از جرایم خرد و ضوابط تشخیص این جرایم ارائه نشده است. افزون بر این به نظر می‌رسد وجود نهاد‌هایی غیرقضایی در کنار قوه قضاییه جهت رسیدگی به جرایم خرد و کم اهمیت، منافاتی با اصول 36 و 159 قانون اساسی ندارد؛ زیرا این نهادها مکمل قوه قضایه می‌باشند و در راستای تحقق اهداف این قوه و کاهش آسیب‌های ناشی از تراکم پرونده‌های کیفری به ویژه در حوزه خانواده گام برداشتهاند.