ماهیت قوانین برنامه‌ی توسعه در نظام حقوقی ایران
نویسنده : طحان نظیف، هادی ؛ هادی‌زاده، علی ؛
(24 صفحه – از 103 تا 126 )
چکیده:
نظام برنامهریزی توسعه آمیختهای از مفاهیم توسعه، برنامهریزی و مقرراتگذاری است که در نهایت در قالب یک ماهیت حقوقی واحد بروز و ظهور مییابد. از جمله ابهامات نظام حقوقی قوانین برنامه توسعه در ایران این است که آیا قوانین مذکور ماهیت مستقلی از قوانین عادی مجلس شورای اسلامی دارند یا خیر؟ از جمله آثار ماهیت مستقل این قوانین، این است که صرفا گزارههای منطبق با این ماهیت، قانونگذاری گردد و بالتبع، در صورت تخطّی از آن با پیشبینی ابزار کنترلی نظیر آنچه در مورد احکام غیربودجهای وجود دارد، مانع ورود اینها به نظام حقوقی گردد. برخی، قوانین برنامه توسعه را دارای ماهیت قانونی نظیر سایر قوانین و برخی آن را نوعی سیاستگذاری تلقی میکنند. در این مقاله با روش توصیفی-تحلیلی ثابت شده است که این قوانین دارای ماهیت بینابینی هستند بهنحویکه هم قانوناند و هم سیاست؛ از یک‌سو بسیاری از ویژگیهای قانون را دارند و از سوی دیگر، واجد اوصاف سیاستگذاری میباشند و علاوه بر آنها، دارای ویژگیهای منحصر بهفردی نیز میباشند. قوانین برنامه به مثابه سیاستهایی کمّی و سنجشپذیرند که در ظرف قانون، حقوقی شدهاند لذا به آن «ماهیت برنامهای» اطلاق میگردد. اقتضای ماهیت برنامهای این قوانین، برنامهریزی در راستای اسناد بالادستی و اجتناب از تقنین و مداخله در قوانین دائمی دیگر است.
آخرین دیدگاه‌ها