بررسی صلاحیت وضع مقررات توسط رئیس جمهور در نظام حقوقی جمهوری اسلامی ایران

نویسنده : بالوی، مهدی ؛ سعید، سیده زهرا ؛

(‎20 صفحه – از 41 تا 60 )

چکیده:
از منظر وضعیت حقوقی، حقوق عمومی مبتنی بر مفهوم صلاحیت است؛ بر این اساس اصل بر عدم صلاحیت کارگزاران سیاسی و اجرایی است، مگر آنکه در قانون تصریح شود یا از لوازم ضروری اعمال صلاحیت باشد. قانون اساسی بهمثابهی میثاق ملی و سند حقوقی، سرمنشا همه ی صلاحیت هاست. اصل 131 صلاحیت وضع مقررات را به صراحت منحصر در سه مقام هیات وزیران، هر یک از وزرا و کمیسیونهای متشکل از چند وزیر اعلام می دارد و از رئیس جمهور نامی به میان ۱۲۶ و ۱۳۴ نیز صلاحیت رئیس جمهور در ، نمی آورد. سایر اصول قانون اساسی مانند اصول ۱۱۳ وضع قاعده را بهصورت ضمنی ثابت نمی کند. بر این اساس، رئیس جمهور در نظام جمهوری اسلامی ایران، از صلاحیت وضع قاعده به نحو استقلالی برخوردار نیست، لکن می تواند نظرها و دیدگاههای خود را در قالب مصوبات هیات وزیران منعکس کند. در مقالهی حاضر، نخست مفهوم صلاحیت و قاعده گذاری تبیین می شود، سپس مسئله ی عدم صلاحیت قاعده گذاری رئیس جمهور در پرتو اصول مذکور در قالب صلاحیت صریح و ضمنی بررسی خواهد شد.