تحلیل فقهی حقوقی در فضای محاذی زمین
نویسنده : مرادی گلستانی، مرتضی ؛
(8 صفحه – از 42 تا 49 )
چکیده:
حق‌مالکیت‌و‌به‌تبع‌آن،اعمال‌حق‌مالکیت‌فضای‌محاذی‌از‌حقوق‌طبیعی‌مربوط‌به‌شخصیت‌انسان‌است.یکی‌از نیازهای‌حیاتی‌جوامع‌کنونی‌بهره‌برداری‌از‌زمین‌و‌توابع‌آن‌است.فضای‌محاذی‌به‌عنوان‌مهم‌ترین‌متعلقات‌زمین،همواره‌موضوع‌چالش‌های‌فقه‌اسلامی‌و‌نظام‌های‌حقوقی‌بوده‌است.در‌قانون‌مدنی‌ایران‌که‌بر‌پایه‌قانون‌مدنی فرانسه‌نگارش‌یافته،به‌وضوح‌مالکیت‌زمین‌و‌فضای‌محاذی‌آن‌مقارن‌هم‌هستند‌و‌فضای‌محاذی‌زمین‌به‌لحاظ استقرار،تملک،تسلط،تفکیک،نقل‌وانتقال‌و‌همچنین‌امکان‌تسلیم‌عرفی‌واجد‌عینیت‌است‌و‌بدین‌جهت‌به‌طور‌مجرد قابل‌فروش‌و‌وقف‌خواهد‌بود؛حتی‌اگر‌مستحدثات‌مربوطه‌در‌آن‌موجود‌نباشد.مالکیت‌بر‌فضای‌محاذی‌در‌حد‌متعارف از‌متعلقات‌حقوق‌مالکانه‌اشخاص‌است‌و‌به‌عنوان‌یکی‌از‌بدیهی‌ترین‌مصادیق‌حقوق‌شهروندی،الزاما‌باید‌موردحمایت قانون‌گذار‌قرار‌گیرد.در‌قسمت‌پیشین‌این‌مقاله‌در‌خصوص‌مبانی‌مالکیت‌عینی‌فضای‌محاذی،قاعده‌تسلیط،قاعده ید(تصرف)،قاعده‌لاضرر(نفی‌ضرر)،قاعده‌تبعیت(قاعده‌الفرع‌یتبع‌الاصل)،قاعده‌احترام‌به‌اموال‌دیگران‌و‌محدودیت در‌فضای‌محاذی‌توضیحاتی‌داده‌شد،در‌این‌قسمت‌به‌ادامه‌این‌مبحث‌می‌پردازیم.
آخرین دیدگاه‌ها