نقش روان شناسی در شناسایی مجرمین (19)

نویسنده : پوراحمدی لاله، محمد رضا ؛

(‎3 صفحه – از 58 تا 60 )

خلاصه ماشینی: “روان شناسی از دیرگاه به انسان غیر متعارف و از آن جمله شخص مجرم چندان اعتنایی نداشت؛ از این رو در روان شناسی پیشین درباره ی اراده و عواطف و حافظه و عکس العمل انسان در مقابل محرکات و غیره اطلاعات فراوانی یافت می شود ولی راجع به محرکات واقعی انسان یعنی به طور خلاصه عواطف و امیال عمیق و کند شخصیت انسان زنده اطلاعات کافی بدست نمی داد؛ در واقع همان عیوبی که در بزه شناسی و قضاوت های خشک و صرفا عینی آن وجود داشت، گریبان گیر روان شناسی نیز بود. روانکاو نمی تواند با اظهاراتی که متخصص امراض روحی می کند و مجرم را به طور مکانیکی مریض یا سالم می شمارد، خود را ارضاء کند؛ زیرا وی قادر است که پا فراتر گذاشته به مکانیسم های روان شناسی که در پشت پرده هستند، برسد و مخصوصا وضع تعداد زیادی از مجرمان میانه حال یا مشکوک را روشن کند.”