معامله به قصد فرار از دین و ضمانت اجرای آن/ قسمت اول

نویسنده : فتحی دهکردی، امیر ؛

(‎3 صفحه – از 33 تا 35 )

خلاصه ماشینی: “(البته در مورد بند “ب” و مثال آن باید گفت مثال درست است ولی در مورد صدر بند “ب”، این تخدیش را می‌توان وارد دانست که در لسان حقوقی کشور ما عقد صوری، یعنی اینکه طرفین فقط صورت سازی کرده باشند و هیچ عمل حقوقی مشروع دیگری را قصد نکرده باشند؛ فلذا عقد صوری به این نحو کان لم یکن است چون هیچ قصد انشایی در ساخت آن دخالت نکرده و لیکن اگر مقصود طرفین یک عمل حقوقی باشد و قصد انشایی و واقعی آن را دارا باشند ولی آن را مخفی کنند و آن را تحت پوشش و لوای یک عقد وانمود شده در آورند، مبرهن است که عقد وانمود شده و ظاهری به کنار می‌رود و عقد واقعی و اصلی خود نمایی خواهد کرد و واجد آثار حقوقی خواهد بود. از این رو است که نباید در قید و بند عنوانی که طرفین برای عقود خود می‌گذارند _ و چه بسا مثلا عقد فی ما بین را عاریه عنوان کنند، در صورتی که عقد واقعی قرض باشد- بود و این نتیجه ابتنای حقوق ما بر قصد واقعی و درونی طرفین است)(15) همچنین در مورد بند “ج” هم همین تخدیش را می‌توان به نحو دیگر وارد دانست چون معامله‌ی صوری باطل است؛ خواه به قصد فرار از دین باشد یا غیر آن.”