نامزدی/ قسمت پایانی

نویسنده : دیانی، عبدالرسول ؛

(‎5 صفحه – از 24 تا 28 )

خلاصه ماشینی: “در این رابطه لازم است به ماده‌ (1036)قانون مدنی منسوخ اشاره نموده و ببینیم در شرایط فعلی آیا خسارت‌های وارد شده قابل جبران هست یا نه؟ در مورد خسارت‌های وارد شده در اثر برهم خوردن نامزدی،قانون مدنی قبل از اصلاحات سال 1370،در ماده(1036)مقرر می‌داشت:«اگر یکی از نامزدها وصلت منظور را بدون عذر موجهی برهم زند در حالی که‌ طرف مقابل یا ابوین او یا شخص دیگر به‌ اعتماد وقوع ازدواج مغرور شده و مخارجی‌ کرده‌باشند،طرفی که وصلت را بر هم زده‌ است باید از عهده خسارت‌های واردشده‌ برآید؛ولی خسارت‌های مزبور فقط مربوط به مخارج متعارفه خواهد بود». اما این ماده‌ در اصلاحات سال 1370 حذف شد و حال‌ این مسئله مطرح است که آیا وفق مواد مربوط به مسئولیت مدنی،می‌توان نامزدها را موظف به جبران خسارت‌های واردشده در اثر برهم زدن نامزدی نمود یا خیر؟ در فقدان قانون مصرح در مورد خسارتهای‌ واردشده،به نظر می‌رسد بر مبنای قواعد عمومی مربوط به مسئولیت مدنی بتوان‌ طرفی را که بدون عذر موجه،طرف دیگر خود را در امر ازدواج مغرور نموده و به این‌ وسیله به او خسارت وارد کرده،مکلف به‌ جبران خسارت نموده و برای طرح چنین‌ مسئولیتی باید خطای طرف مقابل به اثبات‌ برسد. در حقیقت،آنچه یکی از اگر به صورت شرط فعل، یکی از زوجین خود را ملزم‌ به انعقاد عقد ازدواج نموده‌ باشد،در حدود ماده(10) قانون مدنی که قراردادهای‌ خصوصی را در صورت عدم‌ مخالفت با قانون یا اخلاق‌ حسنه و نظم عمومی نافذ و دارای اثر می‌داند،چنین‌ تعهدی الزام‌آور می‌باشد؛با این تفاوت که در اینجا بر خلاف ماده(237)،الزام و اجبار قضائی بر انجام مفاد شرط فعل وجود نخواهد داشت نامزدها از طرف دیگر به عنوان هدیه گرفته، بدون سبب در دارایی او داخل گردیده‌است.”