جرم آدم ربایی در حقوق ایران/ قسمت اول

نویسنده : حبیب زاده، محمد جعفر ؛ رحیمی نژاد، محمد اسماعیل ؛

(‎4 صفحه – از 46 تا 49 )

خلاصه ماشینی: “(1) البته در قانونگذاری جدید بر خلاف آنچه در«کامن‌لا»معمول بود، آدم ربایی از جمله جرایم مقید است و صرف‌ استیلا یافتن بر یک موجود انسانی و سلب آزادی وی،بدون اینکه منجر به نتیجهء مجرمانه(انتقال او ا محلی به محل دیگر) شود،آدم ربایی نبوده و ممکن است با اجتماع‌ شرایط دیگر،توقیف و یا حبس غیر قانونی و یا شروع به جرم آدم‌ربایی محسوب گردد برای تحقق جرم آدم‌ربایی ضرورتی ندارد که مجنی علیه به کشور دیگر انتقال داده شود. این موجود انسانی با توجه به‌ اطلاق عبارت«شخصی»در مادهء(621)قانون مجازات اسلامی، شامل تمامی اشخاص اعم از زن و مرد و کوچک و بزرگ می‌شود و جنسیت و سن تأثیری در ماهیت این جرم ندارد؛و فقط در صورتی که‌ سن مجنی علیه کمتر از پانزده سال تمام باشد،و یا آسیب جسمی یا حیثیتی به وی وارد شود،برابر ماده(621)قانون مجازات اسلامی، مجازات مرتکب حداکثر مجازات قانونی خواهد بود. د-نتیجه مجرمانه: آدم ربایی از جمله جرایم مقید است و صرف استیلا یافتن بر یک‌ موجود انسانی و سلب آزادی وی،بدون اینکه منجر به نتیجهء مجرمانه‌ (انتقال او از محلی به محل دیگر)شود،آدم‌ربایی نبوده و ممکن است‌ با اجتماع شرایط دیگر،توقیف یا حبس غیر قانونی و یا شروع به جرم‌ آدم‌ربایی محسوب گردد. همه‌ بیانگر انگیزه‌های ارتکاب جرم بوده و در ماهیت جرم تأثیری ندارد و آدم ربایی عبارت است از استیلا یافتن بر انسان و نقل مکان او از محلی به محل‌ دیگر به صورت غیر قانونی و بر خلاف‌ میل و ارادهء وی فقط ممکن است در میزان مجازات مرتکب مؤثر باشد.”