قتل شبه عمد، خطای محض و ماده 337 قانون مجازات اسلامی

نویسنده : نظری نژاد کیاشی، محمد رضا ؛

(‎4 صفحه – از 42 تا 45 )

خلاصه ماشینی: “3-آیا در تصادم وسایل نقلیه،قتل خطای‌ محض قابل تصور است؟ در پاسخ به این پرسش باید دید آیا واقعه‌ تصادم از مصادیق مباشرت است یا از افراد تسبیب؟اگر از مصادیق مباشرت به حساب آید با توجه به اینکه در مباشرت تحقق مسئولیت‌ تنها منوط به احراز رابطهء علیت است،به‌ می‌توان عناصر و ارکان«قتل‌ شبه عمد»را بدین نحو مورد اشاره قرار داد: 1)اراده ارتکاب که لازمه وقوع‌ و تحقق هر جرمی است،2)قصد فعل بر شخص مجنی علیه،3) نداشن قصد نتیجه یا قصد کشتن،4)نوعا کشنده نبودن‌ فعل مجرمانه،5)وجود رابطه‌ استنادی بین فعل مجرمانه و نتیجه محض احراز رابطه علیت و تسبیب باید رانندگان را مقصر و مسئول دانست. (8) مضافا اینکه با توجه به تقسیم قتل به پنج‌ نوع:عمد،شبه عمد،خطای محض،در حکم‌ خطای محض و در حکم شبه عمد در قانون‌ مجازات اسلامی،قتل خطای محض زمانی‌ قابل تحقق است که واقعه تصادم(قتل ناشی از تصادم)بالمباشره باشد اما در صورتی که قتل‌ بالتسبیب رخ دهد،نظر به اینکه در تسبیب، مسئولیت زمانی مستقر می‌گردد که تعدی و عدوانی در بین باشد،و قتل همراه با عدوان و خطای جزایی مشمول تبصره 3 مادهء 295 «در حکم شبه عمد»می‌باشد،نمی‌توان از «خطای محض بودن قتل»سخن به میان‌ آورد:«زیرا اگر کسی با ایجاد سبب موجب قتل‌ یا جرح یا ضرب دیگری گردد،فقط اگر مرتکب‌ تعدی و تفریط شده باشد،نسبت به جنایت‌ حاصله مسئولیت خواهد داشت که در این‌ صورت با وجود خطای جزایی(تعدی و تفریط) جنایت ارتکابی«در حکم شبه عمد»قلمداد می‌گردد».”