شرح و تفسیر موادی از قانون مجازات اسلامی(قسمت پانزدهم)

نویسنده : اخوت، محمد علی ؛

(‎4 صفحه – از 29 تا 32 )

خلاصه ماشینی: “به موجب این ماده:«هر کس‌ قصد ارتکاب جرمی کرده و شروع به اجرای آن‌ نماید ولی به واسطه موانع خارجی که اراده‌ فاعل در آنها مدخلیت نداشته قصدش معلق‌ بماند و جرم منظوره واقع نشود،چنانچه‌ عملیات و اقداماتی که شروع به اجرای آن کرده‌ جرم باشد،محکوم به مجازات همان جرم‌ می‌شود و الا تأدیب خواهد شد». در حقیقت قانونگذار جمهوری اسلامی،با قرار دادن فصل اول از باب سوم قانون مجازات‌ اسلامی تحت عنوان شروع به جرم،آن را از محتوا خالی کرده است؛به طوری که ماده‌ (41)قانون مجازات اسلامی،نافی شروع به‌ جرم است و از رویه قوانین سابق مبنی بر تعیین‌ ضابطه کلی برای این اصطلاح حقوقی،عدول‌ شده است. به موجب ماده(669)قانون‌ مجازات اسلامی:«هر گاه کس دیگری را به هر نحو تهدید به قتل یا ضررهای نفسی یا شرفی یا مالی و یا به افشای سری نسبت به‌ در حقیقت قانونگذار جمهوری اسلامی،با قرار دادن فصل اول از باب سوم‌ قانون مجازات اسلامی‌ تحت عنوان شروع به جرم، آن را از محتوا خالی کرده‌ است؛به طوری که ماده‌ (41)قانون مجازات‌ اسلامی،نافی شروع به جرم‌ است و از رویه قوانین‌ سابق مبنی بر تعیین‌ ضابطه کلی برای این‌ اصطلاح حقوقی،عدول‌ شده است. گذشته از اینها،اثبات فکر مجرمانه‌ امر مشکلی است و ممکن‌ است به شکنجه و در نهایت‌ به خودکامگی منجر شود با توجه به رأی فوق،مشخص می‌شود که از نظر دیوان جنایی فرانسه،اعمالی که نشانگر قصد مرتکب برای ارتکاب سرقت است؛ به عنوان شروع به سرقت قابل تعقیب شناخته‌ شده است،که نشان‌دهنده تمایل سیستم‌ قضائی این کشور به سمت نظام درونی‌ (Subjective) که مدافع حقوق جامعه‌ است می‌باشد.”