آیا پزشک ضامن است؟/ قسمت دوم

نویسنده : طاهری، حبیب الله ؛

(‎6 صفحه – از 24 تا 29 )

خلاصه ماشینی: “ب:نظر غیر مشهور (عدم ضمان‌ طبیب): در قابل نظر مشهور عده‌ای از فقها از قبیل ابن ادریس از قدمای اصحاب در کتاب‌ سرائر20و آیة الله سید محمد شیرازی در کتاب«الفقه»21از معاصرین و برخی از حقوقدانان‌22معتقد به عدم ضمان طبیب‌ حاذق محتاطاند و این گروه نیز برای خود دلائلی دارند که ذیلا به آنها اشاره می‌شود: 1-اصل برائت،یعنی در صورت تبحر و محتاط و ماذون بودن طبیب برای معالجه شک‌ داریم که ضامن است یا نه،اصل برائت ذمه‌ طبیب است. 3-عوامل سقط ضمان طبیب: چنان که ملاحظه کردید از یکسو،طبیب‌ طبق قواعد و ادله،ضامن است و از سوی دیگر می‌دانیم که اگر طبیبی بداند که در صورت‌ فوت بیمار با نقص عضو باید دیه بپردازد هیچگاه حاضر به معالجه بیمار نخواهد شد و قهرا بیماران در وضع بدی قرار خواهند گرفت و علاج بیمار که یک حکم الهی و عقلی‌ است ترک خواهد شد لذا باید برای این جهت‌ فکری کرد تا کنون راههایی برای آن در نظر گرفته شد که بر اساس آن طبیب ضامن‌ نخواهد بود که ذیلا به آنها اشاره می‌شود: 1-تحصیل برائت:29به اتفاق فقها تحصیل برائت از مریض یا ولی مریض قبل از درمان مسقط ضمان است عمده دلیل آن همان‌ روایت سکونی است که امام صادق(ع)از امیر المؤمنین(ع)نقل کرد که طبیب ضامن‌ می‌شود.”