آشنایی با قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح/ قسمت نهم
نویسنده : موحد، محمد ؛
(4 صفحه – از 26 تا 29 )
خلاصه ماشینی: “»بعنوان مثال،اگر در منطقه‌ای از کشور به لحاظ وجود درگیری نیروهای خودی با دشمن یا اشرار داخلی یا قاچاقچیان مواد مخدر،لازم است تردد مردم در ساعاتی از شبانه روز ممنوع شده یا از تردد آنها به مناطق مزبور جلوگیری به عمل آید و یا در صورت ضرورت در ساعاتی از شب مقررات خاموشی اعمال گردد این منطقه،منطقه‌ای است که حالت محدودیت‌های ضروری در آن برقرار شده لذا در ماده 25 قانون مجازات جرائم نیروهای مسلح پیش بینی شده،اگر یکنفر نظامی دستوری دریافت نمود تا به ماموریتی به این‌گونه مناطق برود و بدون عذر موجه که توضیح داده شد از رفتن به ماموریت امتناع نمود و یا اگر اگر محل ماموریت منطقه جنگی است و نرفتن وی باعث اخلال در نظام و شکست جبهه اسلام گردد. نکته دوم این که اگر چه قانونگذار مطلق نگهبانانی را که در مقابل دشمن و محاربین بخوابند و ثمره عملی اقدامشان اخلال در نظام و یا شکست جبهه اسلام باشد مستحق مجازات محاربه می‌داند،و بایستی این چنین شدت عملی هم به خرج داده شود اما آیا بین نگهبانی که با تبانی و توطئه و بر اساس همکاری با دشمن دست به این اقدام می‌زند و کسی که بدون همکاری و تبانی با دشمن از روی سهل انگاری چنین اقدامی می‌نماید و یا حتی فردی که نه از روی تبانی و نه سهل‌انگاری بلکه بدون اراده و مثلا از روی خستگی مفرط کار روزانه در جبهه در هنگام نگهبانی به خواب می‌رود فرقی نیست؟ با اینکه احراز این مطلب از سوی قاضی صرفابا ادعای نگهبان بسیار مشکل است اما به شرط ثبوت،قطعا مورد توجه محکمه خواهد بود و قاضی با توجه به درجات سوء نیت، (به تصویرصفحه مراجعه شود) شخصیت،علل و انگیزه‌ها و نحوه دفاع و سوابق متهم حکم خواهد کرد.”
آخرین دیدگاه‌ها