محاربه و افساد فی الارض/ قسمت آخر

نویسنده : مرعشی، سید محمد حسن ؛

(‎4 صفحه – از 16 تا 19 )

خلاصه ماشینی: “1-روایت ابی عبیده است که از امام‌ صادق علیه السلام از حکم محارب سؤال می‌کند آن‌ حضرت در پاسخ می‌فرمایند مردم می‌گویند امام مخیر است که هر مجازاتی را انتخاب کند پس فرمود:چنین نیست که هر مجازاتی‌ را بتواند انتخاب نماید ولیکن امام به اندازه‌ جنایاتی که محاربین مرتکب شده‌اند مجازاتشان می‌کنند و فرمود اگر راهزنی کند و مالی را بگیرد و کسی را به قتل رسانده است و پایش قطع می‌شود و به دار آویزان می‌گردد و هر کس راهزنی کند و مرتکب قتل شود و مالی‌ را نگیرد کشته می‌شود و هر کس راهزنی کند و مالی را بگیرد و نکشد دست و پایش بریده‌ می‌شود و هر کس راهزنی کند و مالی را نگیرد و کسی را به قتل نرساند نفی می‌شود. ش-حکم این ماده از تحریر الوسیله‌ مسأله 9 در حد محارب گرفته شده است و محقق در شرایع می‌فرمایند بنا بر قول به‌ (به تصویرصفحه مراجعه شود) تخییر حاکم در انتخاب یکی از مجازاتهای‌ چهارگانه محارب را در حالی که زنده است به‌ دار می‌زنند و بنا بر قول به ترتیب او را در حالی‌ که اعدام شده است به دار آویزان می‌نماید و بیش از سه روز او را در بالای دار نگه‌ نمی‌دارند بلکه او اگر بمیرد از دار پایین‌ می‌آورند و غسل می‌دهند و کفن می‌نمایند و بر او نماز می‌خوانند و دفن می‌کنند و صاحب‌ جواهر می‌فرماید در این حکم اختلافی را بین‌ اصحاب نیافته‌ام و دلیل بر آن روایت مسکونی‌ از امام صادق علیه السلام و روایتی است که صدوق در فقیه آنرا انقل کرده است.”