مبانی و معیارهای فردی‌سازی قرارهای تامین کیفری در سنجۀ قواعد معیار سازمان ملل متحد برای قرارهای غیرسالب آزادی (قواعد توکیو 1990)
نویسنده : زراعت، عباس ؛ نویسنده مسئول : موسوی بایگی، سید علی ؛
(19 صفحه – از 187 تا 205 )
چکیده:
فردی سازی قرارهای تامین کیفری همچون فردی سازی مجازات، به معنی اعمال و اجرای قرارهای تامین کیفری متناسب با ماهیت جرم ارتکابی و یا خصوصیات مجرم و مجنی علیه است که ضمن پیش بینی در اسناد عام و خاص حقوق بشری در عرصه‌ی بین المللی، در مقررات داخلی ایران نیز منعکس گردیده است. موضوع قرارهای تامین کیفری، انسانی است که تحت حمایت اصل برائت قرار داشته و بعنوان متهم و نه محکوم علیه در پرونده حضور دارد و از این رو رعایت کرامت و وضعیت خاص او در صدور این قرار و در نتیجه پیشگیری از آثار سوء تصمیم قضائی، اهمیتی دوچندان دارد. مبانی فردی سازی قرارهای تامین کیفری در نظریه‌های مختلف جرم شناسی و اصول حقوقی مندرج در اسناد بین المللی و مقررات مختلف، یافت می‌شود. همچنین نحوه ی اعمال این امر، یعنی تناسب و یا عدم تناسب در تعیین قرارهای تامین بطور عام و تعیین قرارهای بازداشت موقت به معنای خاص، دارای موازین و معیارهایی صریح در قواعد معیار سازمان ملل متحد برای قرارهای غیرسالب آزادی (قواعد توکیو 1990، دارای قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد) می‌باشد که ضرورت دارد این معیارها و نیز میزان همسویی قانونگذار ایران با آن بعنوان عضوی از سازمان ملل متحد مطالعه شده و خلاهای تقنینی موجود ارزیابی شود.
آخرین دیدگاه‌ها