رویکرد حمایتی به شهود در قوانین کیفری ایران و فرانسه

نویسنده : باقری نژاد، زینب ؛

(‎26 صفحه – از 89 تا 114 )

خلاصه ماشینی: “این موضوع مورد توجه قانون‌گذار فرانسوی نیز واقع گردیده و در ماده‌ی 18-222 قانون مجازات فرانسه مقرر شده است«تهدید با هرابزاری به ارتکاب جنایت یا جنحه‌ای علیه دیگری،هنگامی که همراه با دستور به انجام شرطی صورت گیرد،مستوجب سه سال حبس ساده و چهل و پنج هزار یورو جزای نقدی است. عدم امکان انتساب افترا به شاهد افترا از جمله جرایمی است که به شخصیت معنوی افراد لطمه می‌زند؛ بنابراین قانون‌گذار ایران در ماده‌ی 697 قانون مجازات اسلامی مقرر داشته است: «هرکس به وسیله اوراق چاپی یا خطی یا به وسیله درج در روزنامه و جراید یا نطق در مجامع یا به هروسیله دیگر به کسی امری را صریحا نسبت دهد یا آن‌ها را منتشر نماید که مطابق قانون آن امر جرم محسوب می‌شود و نتواند صحت آن اسناد را ثابت نماید جز در مواردی که موجب حد است به یک ماه تا یک سال و تا هفتاد و چهار ضربه شلاق یا یکی از آن‌ها حسب مورد محکوم خواهد شد. یکی از قیدهایی که قانون‌گذار در بند«د»ماده‌ی مذکور آورده و با بحث حمایت از شهود مرتبط است،ذکر این موضوع است که اگر آزادی متهم سبب شود شهود از ادای شهادت خودداری نمایند،قاضی می‌تواند و در موارد مذکور در ماده‌ی 35 قانون آیین دادرسی کیفری مکلف است،قرار بازداشت موقت متهم را صادر کند. در ماده‌ی 144 قانون آیین دادرسی کیفری فرانسه نیز آمده است:«بازداشت موقت فقط هنگامی می‌تواند دستور داده یا تمدید شود که تنها راه و شیوه برای موارد ذیل باشد: نگهداری ادله یا قرائن مادی یا جلوگیری از فشار بر شهود یا بزه‌دیدگان،یا جلوگیری از تبانی بین اشخاص تحت بررسی و معاونان،…”