20 اشکال در قانون مجازات اسلامی

نویسنده : درویش متولی، جواد ؛

(‎26 صفحه – از 141 تا 166 )

خلاصه ماشینی: “» در این ماده قانونگذار در مورد ضرب و جرح عمدی که امکان قصاص وجود نداشته باشد در مورد مجازات جانی اصل را بر این گذاشته جز دیه مجازات دیگری‌ ندارد مگر اینکه ضرب و جرح وارده موجب نقصان یا شکستن یا از کار افتادن‌ عضوی از اعضاء شده یا منتهی به مرض دائمی یا فقدان یا نقص یکی از حواس یا منافع یا زوال عقل مجنی علیه گردد و همچنین به موجب تبصره ذیل آن یا آلت جرح‌ اسلحه یا چاقو یا امثال آن باشد یعنی مادام که ضرب و جرح منجر به نتایج مذکور نگردد از حیث مجازات فرقی بین ضرب و جرح عمدی و غیر عمدی قائل نشده است‌ این‌گونه یکسان نگاه کردن به مجرم در جرائم عمدی که برای جامعه خطرناک بوده و چنانچه جامعه واکنش مناسبی از خود نشان ندهد موجب تجری جانی و دیگرانخواهد شد با مجرمین در جرائم غیر عمدی،منطبق با اهداف و سیاست کیفری قانونگذار و موازین عدل و انصاف نبوده و اصل تناسب بین جرم و مجازات مراعات‌ نگردیده است و لازم است شخصی که با علم و عمد مرتکب ضرب و جرح می‌شود علاووه بر دیه مجازات دیگری برای او تعیین گردد و به نظر می‌رسد تعیین مجازات‌ دیگری علاوه بر دیه تعارضی با شرع انور نداشته و حتی قانونگذار در بند ب ماده‌ 269 همین قانون صرف قطع عضو و جرح عمدی بدون در نظر گرفتن هیچ شرطی جز بیم تجری مرتکب یا دیگران مجازات حبس از 3 ماه تا 2 سال تعیین نموده است و برای‌ معاون این جرم نیز مجازات حبس از دو ماه تا یک سال در نظر گرفته است.”