رسانه های دیداری و کودکان و نوجوانان

نویسنده : آبی زاده، بهرام ؛

(‎16 صفحه – از 119 تا 134 )

خلاصه ماشینی: “در لفافه همه این حالات،ذهن می‌تواند شکل گرفته و یادگیری صورت بگیرد و محرکی باشد برای انواع رفتارهای بهنار یا نابهنجار«سالترلند کارشناس‌ جرم‌شناسی معتقد است که سینما و تلویزیون به علت تصویرهایی که دارند از سایر پدیده‌ها محرکتر و مؤثرترند. اما آنچه به‌عنوان رفتار نابهنجار بروز می‌کند بیشتر ارتباط دارد به نوع و کیفیت تصاویر،البته مواردی نیز وجود دارد که تصاویر و محتوای آنها اختلالات جسمی و روانی ایجاد می‌کند. «در موردی که مربوط به‌ خشونت در تلویزیون است،این حقیقت که مطالعات مبتنی بر همبستگی،آزمایشهای‌ تجربی،آزمایشهای میدانی و مطالعاتی طولانی مدت یافته‌های مشابهی به همراه دارند، در واقع تأییدی است بر این نتیجه‌گیری که نمایش خشونت در تلویزیون به بروز رفتار پرخاشگرانه کمک می‌کند. و در مورد رفتار پرخاشگرانه آنها در قبل و بعد از انتقال از مرحله سنی بالاتر آزمایش می‌شوند«در یک مطالعه طولانی مدت‌ درباره نمایش خشونت از تلویزیون،یک عده کودک که در سن 8 سالگی میل‌ به تماشای خشونت از تلویزیون داشتند در سن 18 سالگی از همهسالان خود که در زمان کودکی میل به تماشای برنامه‌های خشونت‌آمیز تلویزیون نداشتند،بیشتر پرخاشگر بودند. مجله حقوقی:در راستای مطالبی مقاله را تشکیل می‌دهد آوردن این‌ نکته ضروری است که پدیدهء بسیار فریبنده و در همان حال خطرناک تلویزیون،با رخنه‌ انداختن در کانون تربیت خانواده‌ها اندک‌اندک دارد به یک معضل اجتماعی بدل می‌شود، ای کاش مسئولان تلویزیون برای کاستن از فشار آسیبها و صدمه‌های جسمی و روحی‌ این مهمان گرانجان،هم از تعداد شبکه‌ها و هم از ساعت پخش برنامه‌های خود کم می‌کردند.”