اختیارات بی رویه مامورین انتظامی

نویسنده : موذن زادگان، حسن علی ؛

(‎10 صفحه – از 85 تا 94 )

خلاصه ماشینی: “در این مقاله با نگاهی گذرا بر وظایف و اختیارات ضابطین دادگستری به معنی‌ خاص(مامورین انتظامی)در قانون اخیر الذکر،اختیارات بی رویه و خارج از ظرفیت‌ علمی اعطائی قانون تشکیل دادگاههای کیفری 1 و 2 مصوب سال 68 را به ضابطین‌ مذکور مورد مطالعه قرار میدهیم. اما در قانون اخیر التصویب راجع به تشکیل داگاههای کیفری 1 و 2،اختیارات‌ وسیعی خارج از حدود توان علمی و استعداد مامورین انتظامی،بدانان اعطاء شده است‌ که به نظر میرسد اعمال این اختیارات از ناحیه آنان موجب مشکلات عدیده‌ای خواهد بود. بر اساس قوانین مذکور در صورتی که این جرایم از مصادیق جرایم مشهود محسوب‌ نشود،تنها وظیفه مامورین انتظامی اعلام جرم به مقامات قضائی دادسرا و انجام‌ اقدامات شایسته تحت نظر و مراقب آنان است. اما بر خلاف حکم منطقی فوق الذکر که منافع جامعه را متضمن است،به موجب‌ تبصره و بند 1 ماده 26 قانون سال 68 مأمورین انتظامی در جلب و معرفی متهمی که‌ در حین ارتکاب جرم دستگیر شده و ولگرد است،به مقامات قضائی تکلیفی ندارند. ب-4-جلب متهمین جرایم غیر مشهود:همان گونه که ملاحظه کردیم، اختیار اعطاء شده به مامورین انتظامی در بند 1 تبصره ماده 26 اختیاراتی به مامورین انتظامی واگذار نموده که‌ موجب لطمه بر حقوق و آزادی‌های فردی است. عمده این اختیارات سابقا در شمار وظایف و مسئولیت‌های قضات تحقیق بوده است،مثلا تحقیقات مقدماتی جرایم مهم و یا تشخیص جرایم غیر قابل گذشت یا جلب افراد در جرایم غیر مشهود در زمره اختیارات‌ قضات تحقیق بوده که طبق قانون مذکور به مامورین انتظامی اعطاء شده است.”