سرمایه گذاری خارجی در ایران و اصل 81 قانون اساسی

نویسنده : خزاعی، حسین ؛

(‎20 صفحه – از 97 تا 116 )

خلاصه ماشینی: “ب-روش جدید جلب سرمایه خارجی‌70 از نیمه دوم قرن بیستم سرمایه‌گذاری خارجی صورت دیگری به خود گرفته‌ است‌1که اگرچه در متن قانون مربوط به جلب و حمایت سرمایه‌های خارجی‌ محسوس نیست و زمان تدوین قانون بر آن اثر گذاشته و در آئین نامه اجرای قانون‌ مزبور انعکاس یافته است که با توجه به آن میشود تأمل به این شد که صورت نوین سرمایه‌ گذاری خارجی مد نظر قانونگذار سال 1334 بوده است. در تقویت همین منظور مندرج ماده یک آئین نامه اجرای قانون جلب و حمایت‌ سرمایه‌های خارجی مقرر داشته است که در صورتی قانون از سرمایه‌گذاری خارجی‌ حمایت خواهد کرد که سرمایه خصوصی باشد و به هیچ وجه دولت خارجی در آن‌ سهیم نباشد اشخاص و مؤسسات و شرکتهای خصوصی محل اقامت و مرکز عملیاتی‌ دارند که از نظر قانونگذار وسیله شناسائی هویت آنها است در این محل است که‌ می‌توان افراد را شناخت و اشخاص حقوقی(شرکتها یا مؤسسات)را از نظر مالی‌ اداری و نوع فعالیت و غیره مورد بررسی و مطالعه قرار داد. به این منظور در تبصره 1 ماده یک‌ آئین نامه اجرای قانون جلب و حمایت سرمایه‌های خارجی اشعار داشته است که‌ چنانچه در ضمن عمل به نحوی از انحاء دولت خارجی در سرمایه وارده سهیم شود سرمایه مزبور باید ظرف مدتی که از طرف هیئت رسیدگی تعیین میشود از ایران‌ خارج گردد.”