بحثی پیرامون ماده 296 قانون مجازات اسلامی

نویسنده : دلیر، حمید ؛

(‎18 صفحه – از 107 تا 124 )

خلاصه ماشینی: “بطور کلی نظریات فقهای شیعه را میتوانیم به چند دسته تقسیم‌بندی کنیم: 1-گروهی از فقهای شیعه در تحقق قتل عمدی معتقدند که مرتکب میبایست‌ قصد قتل«شخص معین»را داشته باشد یا اینکه عملی را که نوعا کشنده است‌ نسبت به«شخص معین»انجام دهد و به ین دلیل معتقدند اگر فرضا شخصی قصد قتل عمرو را کرده باشد و تیری بسوی وی شلیک کند ولی تیر به خطا رفته و به زید اصابت نماید و موجب قتل وی شود چون قصد قل زید وجود نداشته است قتل‌ واقعه خطای محض محسوب میشود. بدین توضیح‌ که اگر شخصی قصد قتل دیگری را کرده باشد و تیری بطرف او شلیک کند ولی‌ تیر بخطا رفته و بدیگری اصابت نماید و کشته شود گفتیم که باتوجه به قید شخص‌ معین مذکور در بند الف این قتل عمدی نخواهد بود حال سؤال این است که اگر شخصی بدون قصد قتل عمل را نسبت به دیگری انجام دهد که نوعا کشنده است‌ ولی بنا به عللی ضربه وارده به شخص ثالثی اصابت کند قتل واقعه عمدی است یا خیر؟ مثال این مورد نیز این است که در جریان یک درگیری یکی از طرفین با چاقو بدیگری حمله میکند و کشته میشود.”