نقش اعتبارنامه های تضمینی در تجارت بین المللی «تأملاتی پس از انقلاب ایران»

نویسنده : ریچارد جی ؛ دریس کول ؛ مترجم : محبی، محسن ؛

(‎64 صفحه – از 117 تا 180 )

خلاصه ماشینی: اعتبارنامه‌ها بطورکلی اعتبارنامه عبارت است از«تعهد یک بانک یا هرشخص دیگر بنابه تقاضای دستوردهنده،مبنی براینکه بعنوان صادرکننده،بروات‌ یا سایر مطالبه‌ها(ی ذینفع)را بشرط تطبیق آنها با شرایط مقرر در اعتبار، پرداخت نماید»2هرمعاملهء اعتبارنامه،نوعا دارای سه‌طرف مختلف‌ است:«صادرکننده» (Issuer) یعنی بانکی که اعتبارنامه را صادر و گشایش کرده است،«دستوردهنده یا مشتری» (Customer) یعنی کسی‌ که از صادرکننده تقاضای گشایش اعتبار را نموده است،و«ذینفع» (Beneficiary) اعتبار،یعنی کسی که مطابق شرایط اعتبار،حق صدور برات یا مطالبهء وجه آن را دارد. ماهیت تبعی‌بودن ضمانتنامه،بانک ضامن را(که‌ همان بانک صادرکننده در اعتبارنامهء تضمینی است)،مکلف می‌سازد بمنظور احراز قصور وافعی و عملی مدیون اصلی(که همان دستوردهنده در اعتبارنامهء تضمینی است)در انجام تعهدات یا پرداخت دین،در وراء و اطراف اسناد ارائه شده برای مطالبهء وجه الضمان نیز بررسی و تحقیق کند. Girard Trust Bank 53مقرر داشته است: «بنظر ما اوضاع و احوالی که می‌تواند صدور قرار منع پرداخت را توجیه و ایجاب کند،بایستی منحصرا محدود به مواردی از تقلب شود که در آنها تخلف ذینفع آنچنان کل معامله را فاسد کرده‌است که‌ جائی برای اجرای اصل مشروع و معتبر«جدابودن تعهد صادرکننده‌ از قرارداد اصلی»،باقی‌نمانده باشد. »54 دادگاه رسیدگی‌کننده به دعوای Intrworld درخواست دستور دهنده مبنی بر منع پرداخت موقت نسبت به یک اعتبارنامهء تضمینی را رد کرد؛زیرا دستوردهنده نتوانسته بود اثبات کند که«ذینفع فاقد طلب همراه‌ با حسن‌نیت بوده است و یا اینکه اسناد ارائه‌شده مطلقا اساس واقعی‌ نداشته‌اند. بدیهی است این اخطاریه توسط بانک صادرکننده و خطاب بدستوردهنده و پس از وصول مطالبهء ذینفع صادر می‌شود،تا دستوردهنده ظرف مهلت مقرر-مثلا 3 روز-چنانچه مایل باشد و بتواند، نسبت به تحصیل دستور منع پرداخت اعتبارنامه از دادگاه اقدام کند.