دادگاه نظامی نورمبرگ پس از چهل سال

نویسنده : فیوضی، رضا ؛

(‎37 صفحه – از 130 تا 166 )

خلاصه ماشینی: 1 2ـ صلاحیت دادگاه به موجب منشور لندن، برای دادگاهی که باید تشکیل شود، دو نوع صلاحیت منظور گردید: الف ـ صلاحیت شخصی 2 : براساس این صلاحیت به دادگاه حق داده شد افراد عالیرتبه و درجة یک دولت آلمان و حزب ناسیونال سیوسیالیست را که مقامات مهمی در سیستم رایش سوم داشته‌اند و عملیات خلاف حقوق آنان محدودة جغرافیایی خاصی ندارد و در نتیجه نمی‌توان آنها را به دولت دیگری تحویل داد، محاکمه و محکوم نماید. در این زمان بین متفقین جریانهای فکری مختلفی در مورد متهمان وجود داشت و بعضی عقیده داشتند این افراد به محض دستگیری باید طبق موازین حقوقی در یک دادگاه بین‌المللی که کار آن در معرض قضاوت افکار عمومی جهان قرار خواهد گرفت، محاکمه شده و به مجازات اعمال خلاف خود برسند؛ به‌علاوه فایدة مهم دیگر این دادگاه آن است که یک سابقه و رویة قضایی در مورد جنایات جنگی بوجود خواهد آمد. اثر و نتیجة چنین اظهار نظری را می‌توان بیشتر به عنوان تصویب اقدامات کشورهای متفق در مورد رهبران سابق آلمان و یا اعمال قواعد حقوق بین‌الملل جزایی از طرف کشورهای فاتح علیه کشور شکست خورده تلقی کرد تا سندی که منشور لندن و آرای دادگاه را به عنوان قواعد آمرة حقوق بین‌الملل از طرف دولتها تصویب کرده باشد و با وجود آنکه در قطعنامه اظهار امیداوری شده است این قواعد در آینده نیز رعایت شوند، ولی باز Supranational. تعریف مهاجم نیز متضمن نکات حقوقی زیادی نیست و اقدامات سازمان ملل تاکنون برای تدوین قواعد دادگاه نورمبرگ و منشور لندن به عنوان حقوق حاکم یا قابل اعمال 2 در موارد مشابه به جایی نرسیده است و به نظر می‌رسد در وضع فعلی جهان تمایلی هم به انجام این کار وجود ندارد.